تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان شناختی کودکان مبتلا به اختلال وسواس بی اختیاری

زمینه و هدف: اختلال وسواس بی اختیاری در کودکان و نوجوانان، نه تنها عملکرد شناختی، اجتماعی و تحصیلی آنها را تحت­تاثیر قرار داده، بلکه نظام خانواده این افراد را نیز متاثر می سازد؛ بنابراین هدف این­ پژوهش بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان شناختی کودکان مبتلا به اختلال وسواس بی اختیاری بود. روش: در این پژوهش از روش پژوهش مورد منفرد با طرح A-B استفاده شد. چهار کودک ۱۲-۷ سال بر اساس روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت­کنندگان پژوهش قبل از اجرای مداخله به پرسشنامه وسواس بی اختیاری کودکان (گودمن و همکاران، ۱۹۸۶) و پرسشنامه اجتناب و آمیختگی (گریگو و همکاران، ۲۰۰۵) به عنوان ابزارهای پژوهش پاسخ دادند. سپس شرکت کنندگان پس از ۴ جلسه خط پایه، ۹ جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند که ۳ جلسه اول مداخله متعلق به والدینشان بود. آزمون پیگیری ۴۰ روز پس از درمان انجام شد. یافته های این پژوهش بر اساس تحلیل دیداری و شاخص های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر اساس تحلیل دیداری نمودار داده ها، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مورد هر چهار آزمودنی اثربخش بود (درصد غیرهمپوشی نقاط موقعیت آزمایشی خط پایه و مداخله ۷۵ درصد، ۷۵ درصد، ۱۰۰ درصد و ۷۵ درصد برای آزمودنی های شماره یک، دو، سه و چهار). نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاکی از سودمندی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان شناختی کودکان با اختلال وسواس بی اختیاری بود که بر این اساس می توان از این روش در جهت افزایش سلامت روان شناختی این کودکان بهره برد.

کلیدواژه ها:

Acceptance and commitment therapy ، psychological flexibility ، obsessive-compulsive disorder ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، انعطاف پذیری روان شناختی ، اختلال وسواس بی اختیاری