بررسی تاثیر دو نوع هورمون سیتوکینین بر باززایی مستقیم ریزنمونه های مختلف گیاه چغندرقند در شرایط کشت بافت

استفاده از راهکارهای ژنتیک مولکولی، نوید مبارزه با تنش­های زنده و غیرزنده گیاهی را می دهد. چغندرقند  (Beta vulgaris L.) یکی از مهم­ترین گیاهان بدقلق از نظر پذیرش روش های دست ورزی مولکولی به­خصوص کشت بافت است. به­منظور بررسی و بهینه­سازی کشت بافت چغندرقند برای بیان سامانه ها­ی ژنی، آزمایشی به­صورت فاکتوریل ۲´۲´۳ با ۱۲ ترکیب تیماری در قالب طرح کاملا تصادفی با ۴ تکرار و در هر تکرار ۱۰ ریزنمونه، در آزمایشگاه انجام شد. فاکتورهای این آزمایش سه نوع ریزنمونه­ی پهنک برگ، دمبرگ و جوانه­ی راسی، دو محیط کشت A (۵/۰ میلی­گرم بر لیتر هورمون kinetin و ۱ میلی­گرم بر لیتر هورمون BA) و محیط کشت B (۱ میلی­گرم بر لیتر هورمون kinetin و ۵/۰ میلی­گرم بر لیتر هورمون BA) و دو لاین چغندرقند SBSI-۰۴) و (SBSI-۰۲ بودند. نتایج تجزیه واریانس داده­های درصد جوانه­زنی نشان داد که اثر نوع ریزنمونه، لاین و اثر متقابل ریزنمونه´لاین روی درصد جوانه­زنی معنی دار (P£۰.۰۱) گردید. با توجه به نتایج مقایسات میانگین به روش دانکن (P£۰.۰۱)، ریزنمونه­ی جوانه­ی راسی در هر دو لاین با ریزنمونه­ی پهنک لاین SBSI-۰۴ تفاوت معنی­داری از نظر درصد تولید جوانه نداشتند. همچنین، تفاوت معنی­داری (P³۰.۰۵) بین درصد جوانه زایی ریزنمونه­ی پهنک لاین SBSI-۰۲ با ریزنمونه­ی دمبرگ لاین SBSI-۰۴ وجود نداشت. به علاوه، ریزنمونه­ی دمبرگ لاین SBSI-۰۲ با تولید کمترین درصد جوانه با سایر ریزنمونه­ها اختلاف معنی­داری (P£۰.۰۵) داشت.

کلیدواژه ها:

Cloning ، Glucansucrases ، Mutansucrase ، Shoot tip ، جوانه راسی ، کشت بافت ، چغندرقند ، لاین