بررسی ابعاد مولفه های تاب آوری با رویکرد توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: شهر فسا)

در چند دهه ی گذشته جهان نسبت به خطرها بطور فزاینده ای آسیب پذیر شده است. شناخت و کاهش آسیب پذیری شهرها، بوزه در ایران که شهرها بافت نامتجانس و در عین حال کهنده ای دارند، از اهمیت فراوانی برخوردار است. در سال های اخیر نهادها و آزانس های فعال در زمینه ی کاهش سوانح، بیشتر فعالیت های خود را بر دست یابی به جامعه ی تاب اور در برابر سوانح متمرکز ساخته اند.. قلمرو مطالعه حاضر، شهر فسا می باشد. هدف این پژوهش تبیین مولفه های کاربری مسکونی، ابعاد زیرساختی، ابعاد اجتماعی- فرهنگی، ابعاد مدیریت تاب آوری بافت کالبدی در فرایند توسعه شهری در نظر گرفته شده است. در این تحقیق با مطالعات میدانی و کتابخانه ای و با استفاده از روش توصیفی، پرسشنامه ای تهیه گردید که توسط ۳۸۳ نفر از شهروندان پاسخ داده شد .جهت تحلیل اطالعات آماری از نرم افزار spss نسخه ۲۱ و تحلیل آماری داده ها انجام شد. با توجه به نتایج به دست آمده چون F محاسبه شده )۳۱/۸۲( در سطح کمتر از ۰/۰۵ معنی دار می باشد، بنابراین میتوان گفت که "تاب آوری بافت کالبدی در برنامه ریزی شهری با رویکرد توسعه شهری تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، توسعه پایدار شهری ، شهر فسا.