بررسی اپیدمیولوژیک خودکشی ناشی از اختلالات روانی در استان ایلام طی سال های ۸۸-۱۳۷۲

مقدمه: اختلالات روانی نقش مهمی در وقوع خودکشی دارند به طوری که بیش از ۹۰ درصد از قربانیان خودکشی، در زمان مرگ خود حداقل از یک اختلال روانی رنج می برند. مطالعه حاضر با هدف تعیین جنبه های اپیدمیولوژیک خودکشی ناشی از اختلالات روانی در استان ایلام انجام شده است. مواد و روش ها: از طریق یک مطالعه مقطعی تمامی موارد خودکشی موفق و ناموفق(۵۱۸۸ مورد) در استان ایلام در فاصله سال های ۸۸-۱۳۷۲ و با استفاده از یک چک لیست جمع آوری شد. آزمون های کای دو و رگرسیون لجستیک برای برآورد خطر نقش عوامل خطر مرتبط با خودکشی ناشی از اختلالات روانی به کار رفت. یافته های پژوهش: به طور کلی ۵/۲۷ درصد موارد خودکشی ناشی از اختلالات روانی بود. فراوانی خودکشی ناشی از اختلالات روانی به طور معنی داری در مردان(۳/۲۹ درصد)، افراد ۳۰ سال و بالاتر(۲/۳۳ درصد)، خودکشی ناموفق(۳/۲۸ درصد)، سال ۱۳۷۵(۴۴ درصد)، و دهه ۷۰ شمسی(۳/۳۰ درصد) بیشتر بود. خطر خودکشی ناشی از اختلالات روانی برای زنان(۹۷/۰– ۷۴/۰=CI و ۸۵/۰=OR)، سال ۱۳۷۳(۲۴/۶–۲۷/۱=CI و ۸۲/۲=OR)، خودکشی موفق(۹۷/۰–۶۸/۰=CI و ۸۱/۰=OR) و گروه سنی ۲۹-۲۵ سال(۰۱/۱–۶۶/۰=CI و ۸۲/۰=OR) برآورد گردید. بحث و نتیجه گیری: آموزش افراد در معرض خطر از جمله موارد ناموفق خودکشی به خصوص در قشر مردان، ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

Epidemiology ، suicide ، mental disorders ، اپیدمیولوژی ، خودکشی ، اختلالات روانی