عملکرد حافظه شرح حال در فرزندان نوجوان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه(PTSD)

هدف: این مطالعه ، بررسی توانایی دستیابی به مواد اختصاصی حافظه شرح حال در فرزندان نوجوان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه(PTSD) ناشی از جنگ است. روش: در این مطالعه، ۱۳۱ نفر شرکت کردند که در سه گروه جای داده شدند. گروه اول (۳۱ نفر) یا گروه هدف شامل فرزندان نوجوان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بودند. دو گروه بعدی،فرزندان جانبازان غیرمبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (۵۰ نفر) و فرزندان افراد عادی (۵۰ نفر) بودند که گرو ههای مقایسه را تش یکل م یدادند. هر سه گروه در متغیرهای سن، جنس و عملکردتحصیلی تاحدودی همتا شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: سیاهه افسردگی بک، پرسشنامه  اضطراب حالت- صفت اسپیلبرگر و آزمون حافظه شرح حال(AMT) برای تجزیه و تحلیل نتایج،  از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که عملکرد فرزندان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه، در تکلیف حافظه شرح حال، ضعیفتر از فرزندان افراد عادی است. به عبارت دیگر، فرزندان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در مقایسه با فرزندان افراد عادی، قادر به بازیابی کمتر مواد شرح حال اختصاصی از حافظه هستند و خاطرات اختصاصی کمتری را از حافظه بازیابی میک نند. سطح افسردگی و اضطراب نیز در فرزندان جانبازان مبتلا به این اختلال بالاتر از فرزندان افراد عادی بود، درحالیک ه بین فرزندان جانبازان مبتلا و غیرمبتلا به این اختلال در دو مولفه حافظه شرح حال و اضطراب تفاوت معنا دار نبود وفقط درمولفه افسردگی تفاوت معنادار بود. نتیجه گیری: سطح اضطراب فرزندان جانبازان غیرمبتلا به این اختلال بالاتر ازفرزندان افراد عادی است، ولی در مولفه افسردگی تفاوت معنادار نیست.

کلیدواژه ها:

Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD) ، Autobiographical Memory ، Cognition ، Emotion ، Anxiety ، Depression ، اختلال استرس پس از سانحه ، حافظه شرح حال ، شناخت ، هیجان ، اضطراب ، افسردگی