مطالعه پتروگرافی، ژئوشیمیایی کانی‎های سازند هرمز در جزیره هرمز

جزیره هرمز گنبدی نمکی در جنوب ایران است که بخش اعظم آن از رسوبات تبخیری-کربناتی نئوپروتروزوئیک تشکیل شده است. تا کنون مطالعات زیادی در مورد پتروگرافی و ژئوشیمی رسوبات تبخیری-کربناتی هرمز انجام نشده است. بعلاوه حرکات نمکی در این منطقه باعث شده تا تشخیص روابط سنی سنگ‎ها تنها بر مبنای روابط صحرایی دشوار باشد. در این مطالعه با درک شواهد صحرایی (مانند ضخامت نمک، نوع و میزان میانبار و همچنین روابط صحرایی واحد تبخیری با سنگ‎های آتشفشانی)، مطالعات کانی‎شناسی (ازجمله مطالعه سیالات درگیر واحد تبخیری، مطالعه میانبارهای بخش تبخیری- کربناتی و کانی شناسی دولومیت، پیریت و توف های ریولیتی) و انجام آنالیز های ژئوشیمیایی (از جمله طیف سنجی پلاسمای جفت شده القایی و میکروسکوپ الکترونی) نه تنها به بررسی ویژگی های رسوبات تبخیری-کربناتی بلکه به بازسازی وقایع رخ داده در حوضه رسوبی هرمز پرداخته شده است. حضور تبخیری هایی با ضخامت، میان لایه ها و ادخال های متفاوت، نشان‎دهنده ته‎نشست واحد تبخیری طی دو مرحله مجزا است. در وقفه بین ته‎نشست این دو واحد تبخیری زیرین و بالایی، فوران گدازه‎های ریولیتی جزیره رخ داده است اما سنگ‎های آذرآواری همزمان با ته‎نشست واحد بالایی تشکیل شده‎اند. ته‎نشست هر دو واحد تبخیری در زمان ادیاکارن بالایی رخ داده است.

کلیدواژه ها:

پتروگرافی ، ژئوشیمی ، کانی های آذرین و رسوبی ، ادیاکارن بالایی ، جزیره هرمز