شناخت تغییرات میدان تنش سنوزوئیک با استفاده از تحلیل زمین ساخت شکننده در زاگرس چین خورده ساده (گستره شیراز)

شکل کنونی زاگرس چین خورده، حاصل برخورد اریب ورق عربی و ایرانی در سنوزوئیک بالایی می باشد. در این پژوهش، تغییرات میدان تنش سنوزوئیک در کمربند چین خورده ساده زاگرس و تکامل ساختاری پس از برخورد، در گستره شیراز مورد ارزیابی قرار گرفته است. سازندهای زمین شناسی مورد بررسی، در بازه زمانی کرتاسه بالایی تا نئوژن (سنوزوئیک بالایی) است. در این راستا داده های صفحه گسلی و خش لغزها، سطوح انحلال فشاری و دیگر شواهد زمین ساختی و چینه شناختی در۳۰ ایستگاه برداشت گردید و وضعیت محورهای اصلی تنش(σ۳, σ۲ , σ۱) برای دسته  داده های تفکیک شده به روش برگشتی، محاسبه شد. نتایج حاصل از بازسازی تنش دیرین، رژیم زمین ساخت فشاری و امتدادلغز را حاکم در سنوزوئیک است و چرخش پادساعت گرد نزدیک به ۶۰ درجه، مسیر اصلی تنش فشاری در طول زمان است چنانکه جهت بیشینه تنش اصلی (σ۱) پیش از چین خوردگی جهتی نزدیک به N۶۰E دارد و زمان آن میوسن و قبل از آن می باشد در حالی که جهت تنش هم زمان با چین خوردگی N۳۵E است و سن هم ارز سازند بختیاری قدیمی و پلیوسن دارد، تغییرات تنش بیشینه پس از چین خوردگی جهت N۲۰E را نشان می دهد که هم ارز سنی بختیاری جوان و کواترنری (پلئیستوسن) است و در ادامه تا کنون راستای نزدیک به شمالی - جنوبی در گستره تاثیرگذار می باشد.

کلیدواژه ها:

کمربند چین خورده ساده زاگرس ، روش برگشتی ، سنوزوئیک ، سطوح انحلال فشاری ، زمین ساخت شکننده