بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری و افسردگی افراد مبتلا به دیابت

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و تاب آوری افراد مبتلا به دیابت بود. این پژوهش از نوع آزمایشی و از طرح پیش آزمون - پس آزمون دو گروهی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز تخصصی درمانی تهران در سال ۱۳۹۹ تشکیل داد. در پژوهش حاضر ۴۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری (آزمایش و کنترل) گمارده شدند. ۸ جلسه درمانی هفته ای یکبار و به مدت ۱۲۰ دقیقه توسط پژوهشگر اجرا شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه افسردگی بک((BDI-II و تاب آوری کانر و دیویدسون((CD-RSC، و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ANCOVA استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب بهبود افسردگی و تابآوری در گروه آزمایش و در مرحله پس آزمون شده است(.(P ۰/۰۵ با توجه به یافته ها میتوان نتیجهگیری کرد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر زیادی بر افزایش تاب آوری و کاهش افسردگی افراد مبتلا به دیابت دارد و باید به این دو سازه به عنوان یک متغیر میانجی در ارتباط بین سلامت روانی و سلامت جسمانی در الگوی ارتباط بین بدن و روان در بافت زندگی توجه شود.

کلیدواژه ها:

مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد ، افسردگی ، تاب آوری ، دیابت