بررسی اثر پروبیوتیک پروتکسین بر کاهش اکسیداسیون لیپیدی و تجمع بافتی ناشی از مصرف کادمیوم در بلدرچین ژاپنی

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر پروبیوتیک پروتکسین بر کاهش اکسیداسون لیپیدی و تجمع بافتی ناشی از مصرف کادمیوم در قالب طرح تصادفی با ۲۴۰ قطعه جوجه بلدرچین یک روزه در چهار تیمار و سه تکرار انجام شد. جیره های آزمایشی عبارت بودند از: ۱) جیره شاهد. ۲) جیره شاهد + پروبیوتیک پروتکسین به میزان ۱۰۰ میلی گرم در کیلوگرم جیره. ۳) جیره شاهد + کادمیوم کلراید به میزان ppm۴۰ در آب آشامیدنی در کل دوره آزمایش. ۴) دریافت کننده جیره پایه + ppm ۱۰۰ پروبیوتیک پروتکسین در جیره غذایی + ppm۴۰ کادمیوم کلراید در آب آشامیدنی در کل دوره آزمایش. در روزهای ۲۱ و ۳۵ آزمایش ۹ پرنده از هر گروه انتخاب و بعد از خون گیری کشته شد و سپس بافت های کبد و عضلات سینه و ران آن ها جهت اندازه گیری اکسیداسیون لیپیدی و همچنین میزان تجمع بافتی کادمیوم با استفاده از دستگاه ICP-OES جدا و به آزمایشگاه ارسال شد. نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از پروبیوتیک پروتکسین باعث کاهش معناداری در اکسیداسیون لیپیدی متعاقب استفاده از کادمیوم می شود (۰۵‎/۰>P)‎. همچنین میزان TBARS کبد و عضلات نیز در گروه ۴ در مقایسه با گروه دریافت کننده کادمیوم تفاوت معناداری نشان داد. از طرف دیگر استفاده از پروتکسین توانست باعث کاهش معنی داری در میزان کادمیوم کبد و عضلات شود (۰۵‎/۰>P)‎. با توجه به نتایج این مطالعه می توان گفت که استفاده از پروتکسین می تواند باعث کاهش میزان اکسیداسیون لیپیدی و همچنین کاهش تجمع بافتی ناشی از مصرف فلز سمی کادمیوم در بلدرچین شود.

کلیدواژه ها:

کادمیوم کلراید ، اکسیداسیون لیپیدی ، پروبیوتیک پروتکسین ، بلدرچین ژاپنی ، تجمع بافتی