مروری بر دانشنامه های دارویی در ایران

قدمت داروشناسی و تصنیف و تالیف کتاب های خرد و کلان در این زمینه در ایران، به پیش از اسلام، مخصوصا به جندی شاپور می رسد که تا حدود سه قرن پس از اسلام نیز همچنان فعال بود. از پیش از اسلام و مخصوصا در عصر اسلامی تک نگاری های متعدد درباره داروهای مفرد (عقار) و مرکب (اقراباذین/ قراباذین) به قلم پزشکان و داروسازان جندی شاپوری و شاگردان آنها نوشته شد. این میراث به زودی، به شرحی که در کتاب ها و مقالات مربوط به تاریخ طب آمده است، به یکی از برجسته ترین عرصه های کوشش های علمی پزشکان و داروشناسان نامور عصر اسلامی چون ابومنصور هروی، ابن ربن طبری، محمد بن زکریای رازی، ابوعلی سینا، سید اسماعیل جرجانی و بسیاری دیگر تبدیل شد و آثاری بس مهم در این فن پدید آمد که نگاهی اجمالی به آنها موضوع این نوشتار است.

کلیدواژه ها:

دانشنامه های دارو شناسی ، داروهای مفرد و مرکب ، اقراباذین/ اقرافاذین/ قراباذین ، عقار ، صیدنه ، ابدال الادویه ، داروسازی و داروشناسی