پهنه بندی ناپایداری دامنه ای حوضه ی آبریز سراجو

مدیریت بلایای طبیعی نیازمند اطلاعات مکانی، جهت آمادگی در برابر خطرات و کاهش روند آن ها می باشد. در این زمینه ارزیابی پتانسیل وقوع ناپایداری در منطقه ای که به دلیل وضعیت جغرافیایی و ساخت و ساز های انسانی مستعد لغزش می باشد، ضروری می نماید. عدم توجه به مساله یافتن وجود زمین لغزه های قدیمی و یا احتمالی آینده و ایجاد سد در محل های انتخابی وقوع آن ها، موجب خسارت های مالی و جانی می شود. به دلیل کاربرد فزاینده ی روش های تصمیم گیری چند معیاره در بررسی و پهنه بندی خطر زمین لغزش، در این مطالعه از مدل های فازی، در ترکیب با GIS استفاده می گردد. در راستای ارزیابی وقوع ناپایداری، از نقشه رقومی ارتقاع و نقشه ی فاکتور های موثر وقوع ناپایداری (شیب، جهت شیب، لیتولوژی، کاربری زمین، پوشش گیاهی، فاصله از رودخانه، خاک، بارندگی و توپوگرافی) در محیط GIS آماده شده و با عملگر های فازی نقشه های عضویت فازی تهیه و با استفاده از ابزار های GIS و تجزیه و تحلیل های آماری همبستگی و اهمیت هر کدام از زمین لغزش های رخداده بررسی و نقشه های پهنه بندی خطر ناپایداری تولید گردید. نتایج پژوهش حاضر برای شناسایی مناطق مستعد ناپایداری در حوضه آبریز سراجو نشان می-دهد که مناطق دارای خطر ناپایداری خیلی پر خطر مساحتی به اندازه ۶۵۷.۱۴ دارا می باشد که نیازمند مطالعات آبخیز داری و حافظت از خاک می باشند.

کلیدواژه ها:

ناپایداری دامنه ای ، پهنه بندی ، فازی ، حوضه آبریز سراجو