نقش فرزندپروری در ابتلاء به اختلال شخصیت اجتنابی

ویژگیهای شخصیتی تاثیرات و نقش مهمی در عملکردهای مختلف فرد در زندگی ایفاء میکنند. این پژوهش قصد دارد تا نقش و تاثیر فرزندپروری در ابتلاء به اختلال شخصیت اجتنابی بررسی کند. بدین منظور با مطالعه منابع مرتبط با موضوع، نحوه شکل گیری این اختلال بررسی و سپس با مطالعه پیشینه نظری این موضوع، ویژگیهای شخصیتی این افراد در تعاملات فرزندپروری بررسی شد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کیفی و روایی است و به نوعی قصد داریم تا به روش فراتحلیل، به نقطه مشترکی از نقش فرزندپروری در ابتلاء به اختلال شخصیت اجتنابی برسیم. نتایج نشان میدهد که: کناره گیری، بینش بدون تعمق، خودحقیرپنداری، جمع هراسی، کم تحرکی بیانی، خانه های سرد احساسی، خودمحوری و ... از ویژگیهای افراد شخصیت اجتنابی است. ویژگیهای شخصیتی افراد اجتنابی از یک سو منجر به آسیب رسیدن به خود آنها و از سوی دیگر موجب شکل گیری تعاملاتی سرد در تربیت فرزندانشان میشود. میتوان نتیجه گیری کرد که شناسایی مراحل تحول این اختلال پیشگیری از شکل گیری آن در کودکان موجب ارتقاء کیفیت روابط بین فردی و خانوادگی افراد خواهد شد.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری ، اختلال ، شخصیت اجتنابی ، خانواده ، فراتحلیل.