تبعات حقوقی نوفه و ارتعاشات ناشی از قطارهای مترو در ساختمانهای مسکونی

با توجه به گسترش روز افزون استفاده از سیستم حمل و نقل ریلی در شهرهای بزرگ، این سیستم همواره دارای اثرات سو بر روی زندگی افراد بوده است که بعضا منجر به شکایات افراد شده است و تبعات حقوقی زیادی برای مسولان شهری و تصمیم گیران دربر داشته است. با توسعه استانداردهای طراحی در ایران، متاسفانه هنوز در اندازه گیری صدا و ارتعاشات ریلی (صدای پیکری) ایجاد شده در ساختمانهای اطراف خطوط ریلی و بالتبع میزان خسارت و آسیبی که به افراد و ساحتمانهای ایشان وارد میشود، درک صحیحی وجود ندارد. بنابراین قوانین حقوقی مدونی در این باره از سوی مراجع حقوقی کشور ایران صادر نشده است و همه استنادهای حقوقی و کارشناسی رسمی در این باره با استناد به الگوی های دیگر صدا از قبیل صدای کوبه ای و صدای هوابرد صورت می گیرد که به عنوان آلودگی صوتی، ماهیت متفاوتی با صدای پیکری ناشی از ارتعاشات ریلی دارند، بنابراین استناد به ادله کافی برای بیان میزان خسارت در بسیای از محافل حقوقی با عدم قطعیت و نقص همراه است و شکایت افراد نسبت به مساله ارتعاشات و صدای پیکری و احقاق حقوق ایشان به سادگی قابل پیگری و بررسی در محاکم قضایی نمی باشد. نتایج تحقیق میدانی در این پژوهش گستردگی آسیبهای وارد شده به افراد و ساختمانهای ایشان را به خوبی نشان داد. مرور جامعی بر روی نصوص حقوقی که شامل قانون اساسی، قانون مدنی، قوانین کیفری، قوانین مقررات ملی ساختمان و استانداردهای رایج طراحی ساختمان، نشان داد که اثر توامان آسیبهای ناشی از صدا و ارتعاشات ریلی بر روی سکنه ساختمانهای اطراف خطوط ریلی چالشی جدی برای مدم و سازمانهای مدیریت شهری است که تا مقررات مدونی در باره تعیین میزان مجاز ارتعاشات ریلی و ساختمانهای مقاوم در برابر صدای پیکری درباره آنها تنظیم نگردد، نظام حقوقی-قضایی ایران توانایی حل و فصل موثر پرونده های حقوقی مرتبط را نخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

حقوق ، صدای پیکری ، ارتعاشات ریلی ، قانون مدنی ، قانون اساسی