اثربخشی آموزش سازماندهی فضایی- زمانی و آگاهی واجی بر سطح خواندن و نوشتن دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری

پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش سازماندهی فضایی- زمانی و آگاهی واجی بر سطح خواندن و نوشتن دانش­آموزان مبتلا به اختلال­های یادگیری کلاس اول دبستان  شهرستان کرج بود. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانش­آموزان مبتلا به اختلال یادگیری شهر کرج در سال تحصیلی ۹۲-۹۱ بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی بود و به لحاظ روش، شبه آزمایشی از نوع پیش­آزمون-پس­آزمون دو گروهی بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی تعداد ۳۰ دانش آموز دختر و پسر از پایه ی اول تحصیلی دبستان انتخاب و در دو گروه آزمایش وکنترل (۱۵ نفر در هر گروه) به عنوان نمونه ی پژوهش حاضر، به صورت مساوی گمارش شدند. ابزار پژوهش  حاضر، آزمون تشخیص نارساخوانی شیرازی و نیلی پور بود. به مظور تحلیل داده­ها، از روش آماری کوواریانس چند متغیری استفاده شد. تحلیل داده­ها نشان داد آموزش سازماندهی فضایی- زمانی و آگاهی واجی بر سطح خواندن و نوشتن دانش آموزان مبتلا به اختلال­های یادگیری مقطع اول دبستان، موثر بود و هم­چنین این تاثیر در دختران بیشتر از پسران بود. بنابراین می­­توان گفت برنامه ی آموزش خواندن با کیفیت بالا و هدفمند با ایجاد فرصت های یکسان و مناسب برای یادگیرندگانی که در سطوح مختلف یادگیری قرار دارند، زمینه را برای پیشرفت آنها فراهم می­سازد.

کلیدواژه ها:

سازماندهی فضایی-زمانی ، آگاهی واجی ، خواندن و نوشتن ، اختلال یادگیری