میزان فرسودگی شغلی بین پرستاران بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: فرسودگی شغلی نشانگانی است که در محیط کار و در نتیجه شرایط استرس زای شغلی ایجاد شده واثرات مخرب آن در شغلهای مددرسان از جمله حرفه پرستاری بسیار مشهود است. هدف از این مطالعه تعیین میزان فرسودگی شغلی در پرستاران بیمارستانهای منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران است. مواد و روش کار: این پژوهش از نوع مطالعات کاربردی بود که به صورت مقطعی بر روی ۲۲۸ نفر از پرستاران ۴ بیمارستان کودکان بهرامی، عمومی ضیائیان،روانپزشکی روزبه و پوست رازی که تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران قرار داشتند انجام شد. انتخاب بیمارستانها و نمونه ها به صورت تصادفی انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه بود و داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که میزان فرسودگی شغلی در بین پرستاران بیمارستانهای مورد مطالعه با نمره میانگین۱/۹۹ کمتر از حد متوسط است. میانگین نمره در بعد خستگی عاطفی(هیجانی)۲/۲۶، در بعد مسخ شخصیت ۱/ ۴۴ و در بعد کاهش احساس کفایت فردی ۲/۰۲ برآورد گردید. طبق نتایج تحلیل رگرسیون، بالا رفتن سطح تحصیلات کم بودن سابقه کاری، استخدام غیر رسمی و اشتغال در بیمارستان روانپزشکی بخت ابتلا به فرسودگی شغلی را افزایش می دهد. بحث و نتیجه گیری: میزان فرسودگی شغلی در پرستاران مورد مطالعه کمتر از میانگین برآورد گردید. نظر می رسد مدیران باید تلاش نمایند این نشانگان را تا حد امکان در پرستاران کاهش دهند تا علاوه بر توجه به سلامت پرستاران، زمینه لازم برای افزایش کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی در بیمارستان ها فراهم شود.  

کلیدواژه ها:

Job Burnout ، Nurse ، work environment ، فرسودگی شغلی ، پرستار ، محیط کاری