بررسی زیباشناختی مقامات حمیدی بر پایه مکتب ادبی پارناس (پارناسیسم)

مقامات حمیدی اثر قاضی حمید الدین ابوبکر بن عمر محمودی بلخی، مربوط به قرن ششم (ه .ق) است. این کتاب که نمونه اعلای نثر زیبای مصنوع (مسجع) در زبان فارسی است، مشتمل بر: یک مقدمه، ۲۲ مقامه (مجلس یا حکایت) و یک خاتمه می باشد. پژوهش پیش رو، با به کار گیری شیوه تحلیلی توصیفی در پی آن شد: این اثر ادبی و زیبای کلاسیک پارسی را با شاخصه های مکتب پارناسیسم (هنر برای هنر) که تکیه آن بر روی زیبایی و جاذبه های لفظی و کلامی بوده و در نقد و ارزیابی های خود، تنها فرم و عناصر موسیقایی را ملاک و معیار موفقیت و ماندگاری یک اثر می داند، تحلیل کرده و از این راستا میزان همراهی و همخوانی این کتاب را با اصول و مقررات مکتب یاد شده شد، ارائه نماید. در این جستجو، آنچه به دست آمد عبارت از آن است که: مقامات حمیدی علیرغم نقدهای شرقی که بر روی محتوا و بن مایه های اندیشگی تاکید بسیار دارند اثری مدرن و امروزینه است و بسیاری از معیارهای مکتب پارناس را، که مکتبی نوگرا و جهانی به شمار می رود، فراخونی کرده و از این منظر نشان داده قرن ها پیش از ظهور این شیوه از سبک ادبی در غرب، ضرورت اهمیت «شکل» یا «فرم» در هنر را می شناخته و به طور مستقل برای آن ارزشی قایم به ذات قائل بوده است.

کلیدواژه ها:

مقامه ، مکتب پارناس ، مقامات حمیدی ، قاضی حمیدالدین ابوبکر محمودی بلخی.