کنکاشی پیرامون ابعاد اجتماعی پایداری و رابطه ی آن با معماری

در بحث پایداری بیشتر تأکید بر عوامل زیست محیطی و اقتصادی بوده و بعد اجتماعی پایداری از توجه کافی برخوردار نبوده است.در سال های اخیر عوامل اجتماعی به عنوان پیش نیازی برای پایداری، تمرکز زیادی را به خود معطوف کرده است.این مقاله ابعاد اجتماعی پایداری را مورد تحلیل قرار می دهد، در واقع در پایداری اجتماعی محور اصلی، انسان نسل حاضر وآینده می باشد و برآوردن نیازها، افزایش کیفیت زندگی او و استفاده از تمام ظرفیتها و توانش در بهبود وضع خود از اهداف پایداریاجتماعی است. که معیارهایی هم چون دسترسی برابر به منابع(عدالت اجتماعی)،توانایی خوب زیستن، سلامت و رفاه اجتماعی،امنیت، بالا بردن سطح آکاهی و آموزش، مشارکت، ارتقاء روابط جمعی و ... را دارا می باشد. باز خورد آن در معماری ، بوجود آوردن معماری پاسخگو است که همخوان با نیازهای اساسی و عالی انسان، الگوهای رفتاری او و بهبود کیفیتهای فضایی مطابق با آن برای همه اقشار جامعه بویژه افراد کم درآمد و معلولین باشد، معماری که در برگیرنده فرهنگ ،اعتقادات و الگوهای رفتاری است. در این میان حمایت از زندگی اجتماعی و فرهنگی از طریق ارتقاء فضاهای عمومی برای درگیر کردن مردم و شهر، افزایش ارزشهای فرهنگی و ایجاد ساختارهای با هویت در جهت بوجود آوردن حس تعلّق، ساخت محیط زندگی هارمونیک، و فضاهای انعطاف پذیر و ... از راهکارهای عملی طراحی برای دستیابی به پایداری اجتماعی است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری ، پایداری اجتماعی ، انسان ، جامعه ، پایداری اجتماعی در معماری