بررسی رابطه الگوهای ارتباطی خانواده و یادگیری خود تنظیم در دانشجویان سال اول دانشگاه شیراز

یادگیری خودتنظیم، بعنوان توانایی کنترل جنبه های شناختی، فرا شناختی و انگیز شی یادگیری، بخش مهمی از یادگیری دانش آموزان ا ست. پژوهش حا ضر با هدف بررسی روابط الگوهای ارتباطی خانواده ( با جهت گیری گفت و شنود، و جهت گیری هم نوایی)، سطح تحصیلات والدین و جنسیت (به عنوان متغیرهای مستقل پژوهش) و یادگیری خود تنظیم ( شامل راهبردهای شناختی، فرا شناختی و انگیز شی) (به عنوان متغیر وابسته پژوهش) انجام پذیرفت. نمونه ی مورد مطالعه ۲۰۳ دانشجوی سال اول دانشگاه شیراز که به روش خو شه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب و پر سشنامه های خودتنظیمی یادگیری (SEQ) و ابزار الگوهای ارتباطی خانواده تجدید نظر شده (RFCP) در مورد آنها اجرا گردید. نتایج بدست آمده از تحلیهای رگرسیون همزمان نشان داد که بین یادگیری خودتنظیم با الگوی ارتباطی خانواده و جهت گیری گفت و شنود پدر رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین جهت گیری گفت و شنود پدر و الگوی ارتباطی پدر پیش بینی کننده ابعاد شناختی و انگیزشی یادگیری خودتنظیم، و جهت گیری گفت و شنود مادر پیش بینی کننده بعد فراشناختی یادگیری خودتنظیم هستند، و سطح تحصیلات پدر دارای ارتباط مثبت و معنادار با یادگیری خودتنظیم ا ست. تفاوت جنسیتی مشاهده شده حاکی از آن ا ست که دختران در بکارگیری یادگیری خودتنظیم و استراتژی فراشناختی و پسران در استراتژی شناختی برتری دارند

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، یادگیری خود تنظیم ، سطح تحصیلات والدین ، جنسیت.