اثربخشی اجرای همزمان اقدامات اصلاحی در نقاط پرتصادفات (مطالعه موردی: محور ملایر- جوکار)

محققان در این تحقیق به دنبال ارزیابی اثربخشی مجموعه ای از اقدامات اصلاحی هستند که بطور همزمان طی سه ماه در سال ۱۳۹۴ در محور ملایر- جوکار استان همدان اجرا شده اند. برای تعیین اثربخشی مجموعه این اقدامات، داده های تصادفات ۱۹ ماه قبل و ۱۹ ماه بعد از اجرای آنها با استفاده از روش بیزتجربی(EB) تحلیل شده اند. دلیل استفاده از روش بیزتجربی، کارایی بالا در تخمین تصادفات موردانتظار بدون اجرای اقدامات اصلاحی در دوره بعد، برطرف نمودن پدیده رگرسیون به میانگین و استفاده از تابع عملکرد ایمنی(SPF) به منظور تخمین منطقی فراوانی تصادفات در دوره قبل از اجرای اقدام اصلاحی است. در این تحقیق، SPF پیشنهادشده AASHTO(۲۰۱۰) بکارگرفته شده است. با استفاده از این ابزار و پیشبینی تصادفات قبل و بعد از اجرای اقدامات اصلاحی و محاسبه فراوانی تصادفات مورد انتظار در دوره قبل و بعد، اثربخشی ایمنی محاسبه شده است. نتایج تحلیل نشان میدهد که مجموعه این اقدامات سبب کاهش ۴ درصدی تصادفات محور شده اند. اگرچه ارزیابی معناداری این مقدار نشان میدهد که در سطح اطمینان ۹۰ درصدی معنادار نیست، اما نتیجه بدست آمده همچنان معتبر بوده و این مقدار کم کاهش تصادفات، همانگونه که نوع برخوردهای ثبت شده پلیس در دوره بعد از اجرای اقدامات نشان میدهد، به احتمال زیاد به این دلیل است که برخی از اقدامات سبب شده اند در دوره بعد، نوع خاصی از تصادفات کاهش و نوع خاص دیگری افزایش یابند.

کلیدواژه ها:

اثربخشی اقدامات اصلاحی ، کاهش تصادفات ، بیز تجربی