جایگاه زنان در آرمانشهرسازی پارادیم شاهنامه فردوسی

زنان به عنوان یکی از دو عنصر موحود در اجتماعات بشری بی تردید نقشی تعیین کننده در مدیریت جهان شاهنامه ای داشته اند. هدف از این پژوهش بررسی رفتارشناسی مدیریت زنان در مراودات اجتماعی شاهنامه است. دلیل اهمیت موضوع بررسی چگونگی ارتباطات زنان و مردان در جهان یوتوپیایی شاهنامه می باشد، که گونه ای ایده آل برای جامعه ای با فرهنگ ایرانی است. یافته های این پژوهش نشان می دهد، که درگیری اجتماعی زنان در مدیریت اجتماعی جامعه ، به قدری بوده است، که موارد غیراخلاقی به بندرت (تنها یک مورد! ) نقشی در ارتباطات اجتماعی داشته است. این تحقیق به روش کتابخانه ای صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، سودابه ، تهمینه ، ارمانشهر.