مطالعه میانگین بلندمدت غلظت کلروفیل و ارتباط آن با تغییرات دمای سطح دریا و عمق نوری هواویزها روی دریای عمان و خلیج فارس (۲۰۰۳-۲۰۲۰)
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 204
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICPGO05_020
تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1401
چکیده مقاله:
غلظت کلروفیل در محیطهای دریایی، نشاندهنده میزان فیتوپلانکتون و در نهایت تولید اکوسیستمهای دریایی است. غلظت کلروفیل ثابت نیست و به کمیتهای نظیر دمای سطح دریا و عمق نوری هواویزها، بستگی دارد، همچنین دارای تغییرات فصلی است و همبستگی بین این عوامل در عمقهای متفاوت، مختلف است. بررسی رابطه طولانی مدت بین تغییرات دمای سطح دریا و عمق نوری هواویزها با غلظت کلروفیل در سواحل خلیج فارس و دریای عمان با استفاده از محصولات روزانه MODIS در بازه زمانی ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۰ نشان می دهد، در نواحی سواحلی که دارای عمق آب کمتری است، همبستگی بالاتر است، بطوریکه بیشترین میزان همبستگی در نواحی جنوبی خلیج فارس که کم عمقترین منطقه در خلیج فارس و دریای عمان است، مشاهده شده است. روند تغییرات دمای سطح دریا و عمق نوری هواویز در دو منطقه خلیج فارس و دریای عمان، مشابه است و مقادیر بیشبنه آن در فصل تابستان و کمینه آن در زمستان مشاهده شده است. این روند فصلی در غلظت کلروفیل معکوس است، بطوریکه کمترین مقادیر در تابستان و بیشتربن مقادبر در زمستان مشاهده شده است. همچنین بررسی مطالعه رخداد گردوخاک در تاریخ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۸ احتمال وجود تاخیر زمانی در همبستگی دمای سطح دریا و عمق نوری هواویز با غلطت کلروفیل را نشان داد.
نویسندگان
نوشین خدام
دکتری هواشناسی، پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، تهران
سارا عطارچی
استادیار، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران
مهدی رهنما
استادیار، پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، تهران
ساویز صحت کاشانی
استادیار، پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، تهران
سحر تاج بخش
استادیار، پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، تهران