نقش عوامل طبیعی در ناپایداری سکونتگاههای روستایی در منطقه ی کوهستانی و پایکوهی زاگرس مطالعه ی موردی: روستاهای شهرستان های مریوان و سروآباد

عوامل طبیعی همواره در طول تاریخ در استقرار، نوع معیشت و جابجایی جمعیت ها اثر گذار بوده که نمونه ی بارز آن را می توان در ناپایداری سکونتگاههای روستایی مشاهده کرد این تحقیق با هدف بررسی نقش عوامل طبیعی در ناپایداری سکونتگاهای روستایی در منطقه ی کوهستانی و پایکوهی زاگرس(مطالعه موردی: شهرستان های مریوان و سروآباد) انجام گرفته در این بررسی از ۹ عامل (اقلیم، ارتفاع، شیب، گسل، رودخانه، زمین لغزش، لیتولوژی،فرسایش و کاربری اراضی) استفاده شده، لایه های این عوامل در محیطARC GIS  تهیه و با استفاده از نرم افزارExpert choice وزن دهی شده و با اضافه کردن وزن هابه مدل AHPدر محیط ARC GIS  و همپوشانی لایه ها، روستاهای پایدار، نیمه پایدار و ناپایدار مشخص شده است . روش انجام تحقیق  توصیفی- تحلیلی بوده، ابزارهای مورد استفاده نرم افزارهایARC GIS   و Expert choice  می باشد، نتایج  این تحقیق حاکی از آن است که از ۲۲۹ سکونتگاه محدوده ی مورد مطالعه حدود ۲۴روستا (۴۸/۱۰ درصد) در محدوده ی پایدار، ۵۸ روستا (۲۵/۳۲درصد) در محدوده ی نیمه پایدار و ۱۴۷ روستا (۱۹/۶۴ درصد) در محدوده ی ناپایدار قرار گرفته اند. بنابراین منطقه ی مورد مطالعه از لحاظ عوامل محیطی- اکولوژیکی ناپایدار محسوب شده، لذا توجه اساسی و جدی به این عوامل جهت جلوگیری از مخاطرات و ممانعت از هدر رفتن سرمایه، در هر نوع  برنامه ریزی از الزامات است.

کلیدواژه ها:

عوامل طبیعی ، ناپایداری ، مهاجرت ، روستاهای شهرستان های مریوان و سروآباد