بررسی امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه در ژنوتیپ های گندم زمستانه و بینابین با دستکاری در ظرفیت مخزن

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 144

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_AGRO-12-1_007

تاریخ نمایه سازی: 24 تیر 1401

چکیده مقاله:

دستکاری و تغییر در اندازه و ظرفیت مخزن (دانه) بمنظور آگاهی از پتانسیل وزن دانه ارقام گندم و درک این نکته که آیا امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه وجود دارد، یکی از شرط های مهم برای افزایش عملکرد دانه در واحد سطح است. این آزمایش با استفاده از روش حذف مصنوعی سنبلچه ها و با هدف بررسی امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه درسال های زراعی ۱۳۸۴-۱۳۸۲ با پنج ژنوتیپ گندم زمستانه و بینابین در ایستگاه های اردبیل و کرج در دو شرایط آبیاری معمولی وتنش خشکی انتهای فصل (قطع آبیاری بعد از مرحله سنبله رفتن) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. برای بررسی تغییر در اندازه مخزن و امکان افزایش میزان انتقال مواد پرورده به دانه ها، ۲۵ و ۵۰ درصد گلچه ها بعد از زمان گرده افشانی به طور مصنوعی حذف شدند. نتایج تجزیه واریانس مرکب در شرایط آبیاری معمول نشان دهنده تفاوت معنی دار بین ژنوتیپ ها بود. در این شرایط رقم گاسپارد با عملکرد دانه ۷۲۸۸ کیلوگرم در هکتار بالاترین عملکرد دانه را داشت، ولی در شرایط تنش، ژنوتیپ ها از نظر عملکرد دانه تفاوتی نداشتند. نتایج تجزیه مرکب (دو سال و دو مکان) اثر حذف سنبلچه و ژنوتیپ ها بر وزن دانه در شرایط آبیاری معمول حاکی از آن بود که اثرات سال در مکان و ژنوتیپ در سطح احتمال یک درصد و اثر حذف سنبلچه و سال در مکان در ژنوتیپ در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بودند. همچنین نتایج تجزیه مرکب (دو مکان) در شرایط تنش خشکی انتهای فصل نشان داد که اثرات مکان و حذف سنبلچه، در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. حذف سنبلچه ها در شرایط آبیاری معمول پس از اعمال تیمارهای ۲۵ و ۵۰ درصد حذف سنبلچه، به ترتیب باعث افزایش ۱۳ و ۱۸ درصد در میانگین وزن دانه های باقیمانده (در مقایسه با شاهد) شد، ولی در شرایط تنش خشکی انتهای فصل، هر دو تیمار حذف سنبلچه باعث افزایش وزن دانه به میزان ۲۴ درصد در مقایسه با شاهد شدند که حاکی از عدم وجود محدودیت در ظرفیت مخزن و امکان افزایش عملکرد دانه از طریق وزن دانه در هر دو شرایط محیطی (آبیاری معمول و تنش خشکی) و به ویژه در شرایط تنش خشکی انتهای فصل است.

کلیدواژه ها:

Assimilate transport ، Grainl weight ، Irrigation ، Spikelet removal and Terminal drouht stresss. ، انتقال مواد پرورده ، تنش خشکی انتهای فصل ، حذف سنبلچه ، گندم بینابین و وزن دانه.

نویسندگان

سیروس محفوظی

موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، کرج

سید شهریار جاسمی

موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر، کرج