ارزیابی محرمیت بصری در محلات مسکونی شهر تهران(مطالعه موردی: محله ی تجریش)

محیط های مسکونی به دلیل متاثر شدن از فرهنگ، رفتار و عقاید انسانها برخوردار از اصول و ارزش هایی میباشند، که سبب می شود با نیازهای برآمده از ماهیت وجودی هر انسانی هم سو گردند، یکی از ویژگی هایی که در انسان ها با هر نوع فرهنگ مشهود است؛ نیاز به عرصه های مصون و تعریف حرایم با شدت های مختلف می باشد، علاوه بر این به دلیل سیطرهای شهرسازی ایرانی- اسلامی در کشور و مطرح شدن محرمیت به عنوان یکی از پایه های آن شاهدی بر این مدعا بوده اما در دوران معاصر به دلیل گرایش طراحان و برنامه ریزان شهری به مسائل دیگر اهمیت این موضوع در طرح ها کم رنگ شده و موجب شده تعارضاتی در این زمینه به وجود آید. هدف تحقیق حاضر بررسی محرمیت بصری و ارزیابی آن در محلهای تجریش میباشد، تحقیق حاضر در هدف کاربردی بوده و چون تلاش می کند، در جهت شناخت و ارزیابی محرمیت بصری گام بردارد در دسته پژوهش های توصیفی- تحلیلی جای می گیرد، جهت جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای، دلفی و برای تحلیل اطلاعات از نرم افزار (GIS) و رگرسیون فضایی(GWR) استفاده شده است، یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد، در بعد روانی شاخص های استقلال ابنیه، ازدحام و امنیت، در مولفه های اجتماعی سطح تعاملات و کنترل و در بخش کالبدی غریب گز بودن، سلسله مراتب، اندازه، مقیاس و ارتفاع، جهت گیری ابنیه نسبت به هم تاثیرگذارترین محسوب می شود، وضعیت محله در رابطه با محرمیت بصری حد متوسط رو به بالا را داشته و می توان با اقداماتی حداقلی سطح محرمیت بصری محلهای تجریش را به حد ایده آل نزدیکتر نمود.

کلیدواژه ها:

محرمیت بصری ، محلات مسکونی ، محلهای تجریش ، رگرسیون فضایی(GWR)