بررسی مفهوم حس تعلق مکانی در خانه های ایرانی

معماری گذشته ایران مانند دیگر هنرها و دانش ها، بهترین خود در مکان و زمان خودبوده که بسیاری از ویژگی های آن در شهرسازی و معماری امروزه ما دیگر نقشی ندارد.در مقاله حاضر با بررسی ویژگی معماری گذشته ایران، سعی می شود دلیل فقدان رنگتعلق را در معماری امروزه جامعه کشورمان را بررسی شود. برای این منظور نمونه هاییاز خانه های سنتی دارای سکنه شهر شیراز به صورت میدانی بررسی می شود و نظراتساکنین آنها با استفاده از پرسش نامه هایی که حول حس تعلق طراحی شده اندجمع آوردی شده و با استفاده از نرم افزار (SPSS) مورد تحلیل قرار گرفت. بررسی هایانجام شده نمایانگر این بود که خانه های گذشته ما در کالبد و عناصر کالبدی، در دوخصلت فرم و اندازه که در عناصر مختلفی مانند حیاط، ایوان، سردر، نورگیر و فرم درو پنجره وجود دارند و نیز در عناصر تزئینات که در عناصری مانند تزئینات حیاطها،نماها و فضاهای داخلی نمود زیادی دارند. درنهایت نتیجه به دست آمده حاکی ازاین است که اگر در مساکن جدید از خانه های سنتی الگوبرداری مناسب صورتگیرد، می توان حس تعلق را در ساکنین این خانه ها افزود.

کلیدواژه ها:

حس تعلق به مکان ، تعلق کالبدی ، خانه های سنتی