نقش تاخیر گزارش حسابرسی بر ارتباط بین نوسان پذیری سود و حق الزحمه حسابرسی

 هدف: نوسان پذیری سود که نشان دهنده درجه نااطمینانی سود شرکت­ها است؛ یکی از عوامل موثر بر ریسک حسابرسی شناخته شده و مطابق پژوهش های انجام شده، در تعیین حق­الزحمه حسابرسی نقش مثبت دارد. هدف از این پژوهش پاسخ به این سوال است که آیا حسابرسان صرف ریسکی را که به تلاش اضافی ارتباطی ندارد مورد مطالبه قرار می­دهند یا اینکه به دلیل تلاش بیشتر، خود را محق به دریافت حق­الزحمه  بالاتر می دانند و یا ترکیبی از هر دو عامل به صورت هم زمان در این قضیه دخالت داده می­شود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی– همبستگی، از منظر هدف کاربردی و با استفاده از رویکرد پس رویدادی انجام شده است. دوره زمانی از سال ۱۳۹۳تا ۱۳۹۷ است که پس از غربالگری انجام شده، جامعه محدود به ۹۷۰ شرکت-سال شده است. در این مطالعه با استفاده از رویکرد برآورد هم زمان، به بررسی فرضیات رقیب ارتباط نوسان پذیری سود با تاخیر در گزارش حسابرسی از یکسو و نیز ارتباط آن با حق الزحمه حسابرسی از سوی دیگر پرداخته شده است. یافته­ها: یک رابطه مثبت معنادار بین نوسان پذیری سود و حق­الزحمه حسابرسی مشاهده شد؛ اما رابطه معناداری میان نوسان پذیری سود و تاخیر گزارش حسابرسی مشاهده نگردید. یافته­ها تنها نشان می­دهد که رابطه بین نوسان پذیری سود و حق­الزحمه حسابرسی در مواردی که گزارش حسابرسی با تاخیر صادر می­شود، شدیدتر است. همچنین شواهدی از وجود رابطه مثبت معنادار میان تاخیر گزارش حسابرسی و حق الزحمه حسابرسی به دست آمد. نتیجه گیری: حسابرسانی که گزارش حسابرسی را با صرف زمان بیشتر صادر می­کنند، بی آنکه لزوما تاخیر در گزارش پاسخی به نوسان پذیری سود باشد، تنها صرف ریسک بیشتری مطالبه می­کنند. دانش افزایی: سهم این مطالعه در توسعه ادبیات موجود، تبیین تمایز میان حق الزحمه حسابرسی و تاخیر گزارش حسابرسی در انعکاس ریسک کلی حسابرسی و معرفی نوسان پذیری سود به عنوان نماینده درک حسابرس از خطر ذاتی است.

کلیدواژه ها:

حق الزحمه حسابرسی ، تاخیر گزارش حسابرسی ، نوسان پذیری سود ، ریسک حسابرسی