بررسی تاثیر علائم نوروتوکسیک و عوامل فردی بر روی شاخص توانایی انجام کار در پرستاران اتاق عمل

سابقه و هدف: توانایی انجام کار به فاکتورهای فردی و شغلی وابسته است. ارتقا توانایی انجام کار باعث افزایش کارایی و رضایت شغلی می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی توانایی انجام کار و تعین ارتباط علائم نوروتوکسیک و فاکتورهای فردی با توانایی انجام کار پرستاران اتاق عمل انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی ۱۲۱ پرستار شاغل در اتاق عمل بیمارستان آموزشی تهران در سال ۱۴۰۰ انجام شد. بر ای جمع آوری داده ها از پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه شاخص توانایی انجام کار و پرسشنامه یوروکوئست استفاده شد. داده ها با استفاده از SPSS آنالیز شدند. یافته ها: بر مبنای نتایج به دست آمده، میانگین شاخص توانایی انجام کار در میان پرستاران اتاق عمل ۸/۴± ۵۲/۳۱ بود. توانایی انجام کار همبستگی منفی و معنی داری با علائم نوروتوکسیک (۰۱/۰ >P ، ۷۵/۰- = r) ، سن (۰۱/۰ >P ، ۶۷/۰- = r) و سابقه کار (۰۱/۰ >P ، ۷۱/۰- = r) داشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که علایم نوروتوکسیک (β = −۰.۵۶, P = ۰.۰۰۰) ، سابقه کار (β = −۰.۳۵, P =۰.۰۴) و سن (β = −۰. ۲۱, P = ۰.۰۵) فاکتورهای پیش بینی کننده ی توانایی انجام کار می باشند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که توانایی انجام کار در میان پرستاران در بخش اتاق عمل در سطح متوسط می باشد، لذا به منظور بهبود توانایی انجام کار پرستاران، برنامه های مداخله ای بایستی با هدف کاهش مواجهه پرستاران با عوامل موثر در ایجاد علائم نوروتوکسیک انجام شود.

کلیدواژه ها:

Work ability ، Fatigue ، Sleep disorders ، Operating room nurses ، توانایی انجام کار ، خستگی ، اختلال خواب ، پرستاران اتاق عمل