محافظه کاری سیاسی رجال درباری از دیدگاه ابوالفضل بیهقی

محافظه کاری در واقع یکی از انواع گفت و شنودهای رودررو و دورادوری است که بین ارتباطات رجال دربار غزنوی با یکدیگر یا با امیران به ویژه امیرمسعود برقرار می شود روش کار در این پژوهش توصیفی تحلیلی است بدین صورت که محقق، موضوعات مورد مطالعه و استخراج شده را به صورت موضوعی دسته بندی کرده و با توضیح و تحلیل آنها نتایج را بیرون خواهد آورد این گفت و شنودها بین طبقات صاحب نام سیاسی و اجتماعی دربار از جمله: امیر با وزیر، امیر با دبیر، امیر با حاجب، وزیر با امیر، امیر با امیر و... انجام می گیرد از بطن این ارتباطات اندیشه هایی همچون: ۱- دفاع خردمندانه امیر از سیاست های ارتباطی وزیران ۲-اقتدارگرایی همراه با اعتماد به نفس لازم با اتکا بر رویکرد مصلحت جویانه ۳- اطمینان به جایگاه، و بینش سیاسی حاجب و عملکرد او توام با مدح توسط امیر ۴- معرفی وزیر کارآمد به عنوان حامی قابل اعتماد در تقویت مصالح و منافع سیاسی و اجتماعی در قلمرو سرزمین های تحت امرش و... متبادر می کند همچنین در خلال این اندیشه ها موضوعات سیاسی متنوعی همچون: ۱- امیدواری و ایجاد انگیزه به امیر ۲- تصمیم گیری قاطع اما نابخردانه و شتابزده ۳- قاطعیت در رفتار و گفتار توسط امیر نسبت به وزیر ۴- اعتماد به نفس بالا همراه با حیله گری با هدف به کارگیری از رویکرد صادقانه و حسن نیت مزورانه توسط امیر نسبت به وزیر و... می توان برشمرد. واژه های کلیدی:محافظه کاری، رجال درباری، گفت و شنودها، سیاسی.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: محافظه کاری ، رجال درباری ، گفت و شنودها ، سیاسی