بررسی اثربخشی درمان وجودی بر بهزیستی روانشناختی و انعطاف پذیری شناختی دانشجویان

پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان وجودی بر بهزیستی روانشناختی و انعطاف پذیری شناختی دانشجویان انجام شد و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیامنور دامغان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ و نمونه آماری شامل ۴۰ نفر از این دانشجویان بود که به شیوه نمونه گیری طبقه ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۲۰ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه رواندرمانی وجودی را دریافت کردند. بهزیستی روانشناختی با استفاده از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹) و انعطاف پذیری شناختی به وسیله پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) اندازه گیری شد. نتیجه آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد درمان وجودی باعث بهبود بهزیستی روانشناختی و افزایش انعطاف پذیری شناختی دانشجویان می گردد. بنابراین می توان از رواندرمانی وجودی جهت ارتقاء بهزیستی روانشناختی و انعطاف-پذیری شناختی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

درمان وجودی ، بهزیستی روانشناختی و انعطافپذیری شناختی