اثر محلول پاشی اسپرمیدین بر برخی ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و متابولیت های ثانویه گیاه همیشه بهار (Calendula officinalis L.) تحت تنش خشکی

تنش خشکی رایج ترین تنش غیرزیستی است که بیشترین اثر منفی را بر رشد و تولید گیاهان دارد و پلی آمین ها، تنظیم کننده های رشد گیاهی هستند که مقاومت گیاهان را به تنش های محیطی از جمله تنش خشکی افزایش می دهند. هدف از این پژوهش بررسی اثر محلول پاشی اسپرمیدین بر کاهش اثرات تنش خشکی در گیاه همیشه بهار (Calendula officinalis L.) است. بدین منظور، اثر محلول پاشی اسپرمیدین (صفر، ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرم در لیتر) در سطوح مختلف تنش خشکی (بدون تنش(شاهد)، ۲۵، ۵۰ و ۷۵ درصد ظرفیت زراعی) بصورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال ۱۳۹۷ در گلخانه ای واقع در شمال ایران بررسی شد. محلول پاشی در سه مرحله با فواصل حدود ۲۰ روز شامل شش برگ قابل روئیت، پنجه دهی کامل و ظهور اولین غنچه اعمال گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، تنش خشکی و محلول پاشی اسپرمیدین تاثیر معنی داری بر صفات مورد ارزیابی داشت. به طوریکه بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی، تعداد گل و محتوای کلروفیل کل در تیمار ۷۵ درصد ظرفیت زراعی و اسپرمیدین ۵۰ میلی گرم در لیتر و بیشترین وزن تر و خشک ریشه و ماندگاری گل روی بوته در تیمار ۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی و اسپرمیدین ۱۰۰ میلی گرم در لیتر بدست آمد. همچنین بیشترین طول ریشه، ارتفاع گیاه، میزان آنتی اکسیدان کل (DPPH)، میزان روتین و کوئرستین در تیمار ۷۵ درصد ظرفیت زراعی و اسپرمیدین ۱۰۰ میلی گرم در لیتر و بیشترین پرولین و فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز در تیمار ۲۵ درصد ظرفیت زراعی مشاهده شد. لذا با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش می توان محلول پاشی اسپرمیدین ۱۰۰ میلی گرم در لیتر به همراه سطح آبیاری ۷۵ درصد ظرفیت زراعی را در گیاه همیشه بهار توصیه نمود.

کلیدواژه ها:

اسپرمیدین ، آنتی اکسیدان ، روتین ، ظرفیت زراعی ، کوئرستین