ارزیابی شاخص های شهر دوستدار سالمند در شهر مشهد با تاکید بر شاخص های فرهنگی- اجتماعی

متفکران علوم انسانی، علوم زیستی و... ، همواره به سالمندی، به عنوان آخرین دوره زندگی انسان توجه کرده­اند. تعداد افراد سالخورده جوامع روبه­ازدیاد است و جمعیت ها به پیری می گرایند. درحال­حاضر، جمعیت ایران از نظر ساختاری سالخورده نیست، اما با توجه به عوامل مختلفی چون کاهش میزان موالید و افزایش امید به زندگی، به­نظر می رسد که در آینده ای نزدیک، جمعیت سالمندان در ایران، بخش شایان توجهی از ساختار جمعیتی کشور را تشکیل خواهد داد. هدف این پژوهش، بررسی وضعیت شهر مشهد در راستای شاخص های شهر دوستدار سالمند با تاکید بر شاخص های اجتماعی، فرهنگی- تفریحی و بهداشتی- درمانی است. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و پژوهش از نوع کاربردی است. در آزمون فرضیه­ها، از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای بررسی نرمال­بودن داده ها و از آزمون t برای مقایسه میانگین شاخص ها استفاده شده است. با توجه به میدانی­بودن پژوهش، برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد سازمان بهداشت جهانی استفاده شد و بنابراین، روایی آن مورد تایید است. در سنجش پایایی، ضریب آلفای کرونباخ ۷۸ درصد به­دست آمد که میزانی مورد قبول است. جامعه آماری، شامل تمامی ساکنان ۶۵ سال به بالای شهر مشهد هستند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج بیانگر آن است که تمامی شاخص های اجتماعی، فرهنگی و تفریحی در شهر مشهد، وضعیتی نسبتا مناسب و تقریبا مطابق استاندارد دارند؛ البته شاخص های بهداشتی- درمانی، تا حدودی با وضعیت ایده­آل فاصله دارند.

کلیدواژه ها:

جمعیت ، شهر دوستدار سالمند ، شهر سالم ، شاخص اجتماعی- فرهنگی ، مشهد