کاهش گرفتگی غشا در راکتورهای زیستی غشایی با بهینه سازی غلظت پلی آلومینیوم کلراید

در این مطالعه ، به بررسی تاثیر غلظت های مختلف پلی آلومینیوم کلراید (PAC) (۰، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم بر لیتر) بر روی کاهش گرفتگی غشا در راکتور زیستی غشایی (MBR) پرداخته شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که غلظت PAC بهعنوان یک عامل کلید ی در گرفتگی غشا میباشد، بهطور یکه با افزایش غلظت PAC تا ۱۰۰ میلیگرم بر لیتر (غلظت بهینه) به دلیل افزایش اندازه ی توده های زیستی و کاهش غلظت محصولات پلیمری ریزاندام ها در لجن فعال و لایه ی کیک غشا، گرفتگی غشا کاهش پیدا کرد و پس ازآن در غلظت ۱۵۰ میلی گرم بر لیترPAC به دلیل کاهش اندازه ی توده های زیستی و افزایش مقدار هیدرولیزها ی PAC در MBR و رسوب آنها در غشا،میزان گرفتگی غشا افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

راکتور زیستی غشایی ، کاهش گرفتگی ، انعقاد ، پلی آلومینیو م کلراید ، بهینه سازی