نگرش اعضای هیات علمی به موانع انجام مطالعات پژوهش در آموزش در دانشگاه علوم پزشکی جهرم در سال تحصیلی ۱۳۹۱

بررسی موانع پژوهشی در هر رشته ی علمی اهمیت خاصی دارد و می تواند ضعف وکمبودهای آن رشته را نمایان نماید. این مطالعه به منظور تعیین دیدگاه اعضای هیات علمی در ارتباط با موانع انجام تحقیقات پژوهش در آموزش انجام گرفت. طی یک مطالعه ی توصیفی مقطعی و با استفاده از پرسشنامه خودساخته و ساختار یافته روا و پایا، نظر۵۰ نفر از اعضای هیات علمی با نمونه گیری به روش سرشماری درباره موانع فردی و سازمانی پژوهش مورد ارزیابی قرار دادیم. یافته ها نشان داد، مهمترین موانع فردی در انجام تحقیقات آموزشی: تمایل و علاقه بیشتر به تدریس نسبت به انجام این تحقیقات ۵۰ نفر (۱۰۰%)، عدم علاقه به انجام آن ۴۷ نفر (۹۴%) و اهمیت بیشتر کارهای درمانی ۴۴ نفر (۷/۹۳%)، موانع سازمانی: در نظر گرفتن مطالعات پژوهش در آموزش در سطح دوم تحقیقات ۴۵(۷/۹۳%)، تمایل کم مسوولان نسبت به این تحقیقات ۴۴ نفر (۶/۹۱%) و کمبود نیروهای مشاوره ای متخصص ۴۵ نفر (۶/۹۱%) از مهمترین موانع موثر بر اجرای آن بوده است. میانگین نمره ی موانع فردی (۹/۹± ۲/۷۲) با اختلاف کاملا معناداری بالاتر از موانع سازمانی (۰۲/۹±۱/۶۳) بوده است. (P<۰.۰۰۱) مهمترین موانع فردی وسازمانی در بررسی حاضر، نداشتن رغبت و انگیزه ی کافی در انجام این مطالعات بوده، که ممکن است کاربردی کردن نتایج این مطالعات و اخذ امتیازات ویژه جهت اعضا هیات علمی فعال در این امور راهکاری در جهت افزایش انگیزه آنان باشد و با توجه به بالا بودن میانگین نمرات فردی و سازمانی می توان نتیجه گیری کرد، در جهت افزایش کمی و کیفی، نیاز به انجام مداخلات بنیادی و توجه خاص مسوولان به این امر بوده تا بستر مناسب انجام آن فراهم شود.

کلیدواژه ها:

اعضای هیات علمی ، موانع تحقیق ، آموزش پزشکی