بررسی میزان آگاهی و دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در رابطه با راهکارهای بلند مدت و کوتاه مدت یادگیری الکترونیکی ترکیبی: یک مطالعه ی مقطعی

روانشناسان تربیتی معتقدند که یادگیری باید چنان سازماندهی شود که هر فراگیر بر اساس توانایی های خود یاد بگیرد. با توجه به اینکه تاکنون در ایران در مورد نظام یادگیری الکترونیکی ترکیبی مطالعات زیادی صورت نگرفته است، پژوهشگران بر آن شدند، پژوهشی در زمینه ی میزان آگاهی و دیدگاه اعضای هیات علمی در رابطه با راهکارهای بلندمدت و کوتاه مدت آموزش الکترونیکی انجام دهند. در این مطالعه ی مقطعی توصیفی ۵۰ نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های مطالعه از طریق پرسش نامه روا و پایا جمع آوری و با استفاده از نسخه ۱۳ نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. طبق یافته های پژوهش، ۵۰ درصد از اعضای هیات علمی نسبت به فرآیند آموزش الکترونیکی آگاهی داشتند. ۹۵ درصد اعضای هیات علمی به تربیت اساتید حرفه ای جهت ارائه درس های یادگیری الکترونیکی به عنوان بهترین راهکار بلند مدت و۸۳ درصد اعضای هیات علمی به طراحی نرم افزارهای ارائه کننده ی خدمات آموزشی جذاب و ایرانی پسند به عنوان بهترین راهکار کوتاه مدت اعتقاد داشتند. همچنین بین میزان آگاهی و سابقه کار ارتباط معناداری وجود داشت. با در نظر گرفتن محدودیت های غیر قابل اجتناب روش های آموزش الکترونیکی، استفاده از فن آوری اطلاعات و ارتباطات به منظور کیفیت یادگیری، سهولت دسترسی به حجم بالایی از اطلاعات،کاهش هزینه های آموزشی و ارتقای علمی مدرسان از مهم ترین دستاوردهای فن آوری اطلاعات می باشند.

کلیدواژه ها:

آگاهی ، دیدگاه ، یادگیری الکترونیکی ترکیبی ، راهکار کوتاه مدت ، راهکار بلند مدت