گندزایی پساب تصفیه خانه های فاضلاب شهری توسط پرتودهی فرابنفش در حضور پروکسی مونوسولفات و هیدروژن پروکسید

دراین پژوهش، کارآمدی فرآیند اکسیداسیون پیشرفته پروکسی مونوسولفات پرتو فرابنفش )قادر به تولید هردو رادیکال سولفات و -هیدروکسیل( در مقیاس آزمایشگاهی با هدف بهینه سازی فرآیند گندزدایی پساب خروجی تصفیه خانه فاضلاب شهری به روش لجنفعال مورد بررسی قرار گرفت و با روشهای پرسولفات پرتو فرابنفش، هیدروژن پراکسید پرتو فرابنفش و پرتودهی فرابنفش - -مقایسه شد. فرآیند پروکسی مونوسولفات پرتو فرابنفش، تحت شرایط بهینه راهبری )مدت زمان ماند ۰۲ دقیقه، میزان دوز پرتو -فرابنفش ۲μW/cm ۰۲۴ × ۲/ ۰/۷ و غلظت پروکسی مونوسولفات ۲۰ mmol/L ( تعداد کلی فرم کل به کمتر از حد مجاز استانداردکاهش داد. از سوی دیگر دستیابی به حد مجاز کلیفرم کل با روش هیدروژن پراکسید پرتو فرابنفش تحت شرایط بهینه )زمان ماند -۰۲ دقیقه، میزان دوز پرتو فرابنفش ۲μW/cm ۰۲۴ × ۲/ ۰/۷ و غلظت هیدروژن پراکسید ۳۲ mmol/L ( به حد مجاز کلیفرم کل میسرگردید. در سایر روشها، دستیابی به حد مجاز تعداد کلیفرم کل حاصل نگردید. همچنین امکان سنجی همزمان بهبود دیگرپارامترهای کیفی پساب خروجی نیز انجام پذیرفت. به کارگیری فرآیند پروکسی مونوسولفات پرتو فرابنفش منجر به کاهش مقادیر -BOD ، COD ۳۰ و ۴۴ درصد شد، اما تاثیر چندانی بر میزان غلظت فسفر و /۰ ،۰۲/ و کدورت پساب خروجی به ترتیب برابر ۲نیتروژن کل نداشت. در نهایت میتوان گفت که فرآیند پروکسی مونوسولفات پرتو فرابنفش از کارآمدی بالایی در زمینه گندزدایی و -بهبود دیگر پارامترهای مهم کیفی پساب خروجی تصفیه خانه برخوردار است.

کلیدواژه ها:

گندزدایی پساب تصفیه خانه های فاضلاب ، پرتودهی فرابنفش ، فناوری اکسیداسیون پیشرفته ، روش پروکسی مونوسولفات-پرتو فرابنفش