مروری بر اندیشه های فلسفی شکل گیری توسعه ارتباطات اجتماعی در فضاهای شهری

در عصر حاضر به دلیل ماشینی شدن امور شاهد کاهش ارتباطات اجتماعی شهروندان هستیم. عدم توجه به نیازهای روانشناسانه، کاهشروابط اجتماعی، کمرنگ شدن قرارگاه های رفتاری، کاهش گره های جمعیتی پویا و سرزنده، کاهش حس تعلق و دلبستگی مکانی -جمعی و تغییر مفهوم پیاده راه ها نسبت به گذشته از آثار کاهش تعاملات اجتماعی است. مسئله ی اجتماعی بودن و اجتماع پذیریانسان، از دیرباز میان فلاسفه یونان و حکمای اسلامی مورد بحث بوده است؛ حکما از زما نهای بس یار قدیم گفته اند انسان مدنی بالطبعاست، یعنی انسان طبیعتا اجتماعی است. هر موجودی را به صرف داشتن زندگی جمعی، نمی توان موجود اجتماعی دانست؛ زیرا زندگیاجتماعی ویژگی هایی دارد که تنها در انسان تحقق می یابد. همچنین یکی از نشانه های سلامت روانی، وجود روابط و ارتباطات اجتماعیاست. از دیرباز در طراحی فضاهای شهری همواره از فراهم آوردن بهترین شرایط بر ای برقرا ری ارتباط میان انسان ها بعنوان رکن اصلییاد می شود که در صورت ایجاد صحی ح این نوع ارتباط، می توان فضاهای شهری را پدید آورد که از مقبولیت و اهمیت بالایی برخوردارباشند. مقاله حاضر بدنبال دستیابی به معیارهای کیفی است، معیارهایی که در توسعه ارتباطات اجتماعی در فضاهای شهری کمک کنندهباشند. با جمع بندی مطالعات نظری و بررسی نظریات اندیشمندان و معماران در ارتباط با توسعه ارتباطات اجتماعی و معیارهای فضاهایشهری تاثیرگذار و شاخص، معیارهای کیفی انتخاب و ارزیابی شدند تا در جهت توسعه ارتباطات اجتماعی در طراحی فضاهای شهری،راهنمایی بر ای سایر محققان و طراحان باشد.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری انسان ، توسعه ارتباطات اجتماعی ، فضاهای شهر ی ، معیارهای کیفی