رابطه بین تعلیم وتربیت وضرورت تبیین ماهیت طرفین

امروزه ما وارث جهانی پر از ناکامی ها، شکست ها، بیم ناکی ها و سرخوردگی ها هستیم؛ کنار نهادن عقل و خرد و پیروی از امیال درونی، غرایز حیوانی، و خودخواهی ها، انسان هایی بی رحم، بی منطق و تخریب گر ساخته است. وجود این همه بی عدالتی، سرگشتگی، جنگ و بسیاری از رفتارهای غیرعقلانی، موید این امر است که بشر امروزی قبل از هر چیز، به تربیت کردن نیاز دارد. شخصیت و رفتار هر فردی ریشه در تربیت او دارد. کودکان بسان زمین حاصل خیز هستند که هرآن چه در این زمین پاک کاشته شود - چه بذر خوب و چه بذر بد- همان در او رشد می کند، به قول معروف: هرچه بکاری، همان برداشت می کنی. تربیت فرزند از بنیادی ترین مسائل تربیتی شمرده می شود و سنگ زیرین تربیت های بعدی است، به همین جهت در دین مقدس اسلام و سیره ی نبوی سخت بر این امر تاکید شده است. در همین راستا ضروریست انسان اولا رابطه میان تعلیم وتربیت را دریابد و سپس به ماهیت هر کدام از طرفین در راستای کمال شخص و جامعه بپردازد.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، ماهیت تعلیم وتربیت ، کمال جامعه ، تربیت فرزند ، کمال فرد