بررسی آزمایشگاهی اثر زاویه گروه پایه های استوانه ای پل نسبت به جهت جریان روی حداکثر عمق آبشستگی گروه پایه ها

عبور جاده و یا خط راه آهن از روی رودخانه ها محدود به بازه های خاصی از رودخانه هاست که توسط مسیر کلی راه مشخص می گردد، علاوه بر آن مسیر کلی راه راستای قرارگیری پل روی رودخانه را نیز تعیین می نماید، انتخاب راستای پل نسبت به مسیر جریان در رودخانه بسیار مهم است. گاهی به دلیل شرایط جغرافیایی منطقه و مسیر کلی راه، امکان عبور پل به صورت مستقیم و عمود بر مسیر جریان در رودخانه میسر نمی باشد، در این صورت عرشه پل، به صورت مورب عرض رودخانه را طی می کند و راستای گروه پایه های پل که عمود بر راستای عرشه هستند با جهت جریان زاویه دار می شوند. در این حالت فاصله بین پایه ها، زاویه برخورد جریان به گروه پایه ها و همچنین میزان مستغرق بودن پایه ها، از مهم ترین عواملی هستند که عمق آبشستگی را تحت تاثیر قرار می دهند. از این رو در مطالعه کنونی با شبیه سازی فیزیکی آبشستگی، به بررسی اثر زاویه گروه پایه های استوانه ای پل نسبت به جهت جریان بر حداکثر عمق آبشستگی گروه پایه ها در زاویه های صفر، ۱۸π/، ۹π/، ۶π/ رادیان در شرایط آب زلال با اعداد فرود ۱۳/۰، ۱۵/۰ و ۱۷/۰ پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن بود که با افزایش زاویه گروه پایه های پل نسبت به جهت جریان از صفر تا ۶π/ رادیان حداکثر عمق آبشستگی افزایش می یابد، به طوری که بیشینه درصد افزایش عمق آبشستگی برابر است با ۳۶ درصد که با تغییر زاویه از صفر به ۶π/ رادیان در عدد فرود ۱۳/۰ مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

آبشستگی موضعی ، آب زلال ، گروه پایه پل استوانه ای ، حفره ی آبشستگی ، زاویه