تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگو ساکارید بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و تراکم لاکتوباسیل روده در فیل ماهیان (Linnaeus, ۱۷۵۴)Huso huso جوان پرورشی

این پ‍ژوهش به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و تراکم لاکتوباسیل روده در فیل ماهی (Huso huso) جوان پرورشی به مدت ۴۶ روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملا تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، ۲ و ۴ گرم پربیوتیک مانان الیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم جیره در قالب سه تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش درون مخازن فایبرگلاس ۲۰۰۰ لیتری که با ۹۰۰ لیتر آب پر شده بود انجام گرفت. تعداد ۱۵ عدد فیل ماهی جوان با میانگین وزنی۵۷/۰± ۸۹/۴۶ گرم درون مخازن، ذخیره سازی و تا حد سیری تغذیه شدند. نتایج با استفاده از آنالیز رگرسیون و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده تفاوت معنی داری از نظر رشد و کارایی تغذیه در بین تیمارها وجود نداشت به طوری که فقط در سطح ۴ گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید تفاوت معنی داری از نظر غذای خورده شده به ازای هر ماهی مشاهده شد کمترین و بیشترین عملکرد رشد به ترتیب درسطح ۴ و ۲ گرم مانان الیگوساکارید در هر کیلوگرم جیره بود. از نظر بازماندگی تفاوت معنی داری در بین تیمارها مشاهده نگردید. یافته های آنالیز لاشه نشان داد که افزودن مانان الیگوساکارید به جیره در سطح ۲ گرم در کیلوگرم باعث تفاوت معنی داری در مقدار چربی لاشه گردید. ولی در میزان پروتئین، خاکستر و رطوبت تفاوت معنی داری در بین تیمارها مشاهده نشد. تفاوت معنی داری در تعداد کل لاکتوباسیل های روده تیمار شاهد با تیمارهای آزمایشی مشاهده نگردید .نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید مورد مطالعه تاثیری بر افزایش عملکرد رشد و تغذیه در فیل ماهی جوان پرورشی ندارند و این پربیوتیک نمی تواند مکمل مناسبی برای جیره غذایی فیل ماهی باشد.

کلیدواژه ها:

Mannan oligosaccharide ، growth ، survival ، body composition ، Beluga