تاثیر کودهای اوره و نانوکی لیت نیتروژن بر آبشویی نیترات و توزیع آن در خاک رخ و گیاه سیب-زمینی
محل انتشار: فصلنامه دانش آب و خاک، دوره: 25، شماره: 1
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 151
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WASO-25-1_003
تاریخ نمایه سازی: 25 دی 1401
چکیده مقاله:
کاربرد بیرویه کودهای شیمیایی موجب آلودگی خاکرخ و منابع آب سطحی و زیرزمینی میشود. تحقیق حاضر بهمنظور مطالعه تاثیر مصرف نانوکی لیت نیتروژن بر تغییرات غلظت نیترات در خاک، آب و غده سیبزمینی (Solanum tuberosum L.) رقم آگریا در مقایسه با کود اوره انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار شامل سطوح یکسانی از نیتروژن خالص در تیمار کود اوره و کود نانوکی لیت نیتروژن بود. در هر یک از تیمارهای کودی سه سطح ۴۶، ۹۲ و ۱۳۸ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار مصرف گردید. نتایج نشان داد بیشترین غلظت نیترات خاک و آب آبشویی بهترتیب معادل ۵/۱۰۰ میلیگرم در کیلوگرم خاک و ۲/۶۲۹ میلیگرم در لیتر آب به سطح سوم کود اوره تعلق داشت. نتایج اندازهگیریهای مربوط به عملکرد نشان داد که افزایش سطح کود اوره از ۴۶ به ۱۳۸ کیلوگرم در هکتار عملکرد را ۶/۲ درصد کاهش داد ولی افزایش نانوکیلیت نیتروژن در شرایط مشابه سبب افزایش ۷/۲۰ درصدی عملکرد شد. ضمن آنکه تفاوت بین متوسط عملکرد غده با مصرف اوره (۸/۴۲ تن در هکتار) با نانوکی لیت نیتروژن (۳/۷۳ تن در هکتار) در سطح احتمال ۱ درصد معنیدار بود. نتایج نشان داد که غلظت نیتروژن برگ در تیمار نانوکی لیت به طور معنیداری بیش تر از اوره بود. نتایج اندازهگیری غلظت نیترات غده بهعنوان یکی از شاخصهای کیفی نشان داد که غلظت نیترات غده در تیمار نانوکی لیت ۲/۱۲۱ میلیگرم بر کیلوگرم ماده تر و در تیمار اوره ۲/۱۵۴ میلیگرم بر کیلوگرم ماده تر بود. بنابراین، طبق نتایج بهدست آمده در شرایط این آزمایش، استفاده از ۱۳۸ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار نانوکی لیت نیتروژن برای دستیابی به بیشترین عملکرد با توجه به کمتر از حد مجاز بودن غلظت نیترات غده سیبزمینی آگریا در شرایط گلخانهای قابل توصیه است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حمید زارع ابیانه
دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا
مریم بیات ورکشی
دانشجوی دکتری رشته آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا