بررسی تاثیر کنترل بینایی بر ثبات وضعی ایستایی بیماران مبتلا به پارکینسون خفیف با دو رویکرد خطی و غیر خطی

چکیدهمقدمه: بیماری پارکینسون اختلالی مزمن در هسته­های قاعده­ای مغز است و بصورت پیشرونده­ عملکرد حرکتی و غیرحرکتی مبتلایان را تحت تاثیر قرار می­دهد. ترمور حین استراحت، برادی کینزیا، ریجیدیتی و بی ثباتی وضعی علائم اصلی بیماری پارکینسون محسوب می­شوند. مطالعات مختلفی به بررسی ثبات وضعی بیماران مبتلا به پارکینسون خفیف در حالت ایستاده بر دو پا با استفاده از سکوی اندازه­گیری نیرو پرداخته اند اما تا آنجا که نویسندگان مقاله مطلع اند اجماع نظری بر کیفیت ثبات وضعی ایستایی این بیماران در وجود ندارد لذا هدف از مطالعه حاضر ارزیابی ثبات وضعی ایستایی بیماران مبتلا به پارکینسون خفیف با دو رویکرد خطی و غیر­خطی آنالیز پارامترهای مرکز فشار می­باشد. همچنین بررسی تاثیر کنترل حس بینایی بر تعادل ایستایی این بیماران از اهداف دیگر مطالعه است.مواد و روش­ها: هفده نفر با شدت خفیف (Hoehn/Yahr scale: ۱) بیماری پارکینسون و ۱۷ فرد سالم همسان مورد مطالعه قرار گرفتند. تست ها بصورت ۶۰ ثانیه ایستادن بر سکوی اندازه­گیری نیرو و در حالات چشم باز و بسته انجام شد. دامنه، طول مسیر، سرعت و ریشه میانگین مربعات مرکز فشار در دو راستای قدامی/خلفی و داخلی/خارجی، پارامترهای خطی و آنتروپی تقریبی متغیر غیر خطی مورد محاسبه مرکز فشار بود. جهت آنالیز نهایی اطلاعات از آزمون Mixed ANOVA (۲×۲) استفاده گردید. یافته­ها: مقدار میانگین پارامترهای طول مسیر و سرعت مرکز فشار در راستای قدامی/خلفی، داخلی/خارجی و کلی به طور معناداری در گروه بیمار بیشتر از گروه سالم بود و با بستن چشمان در هر دو گروه افزایش قابل ملاحظه یافت. مقدار میانگین آنتروپی تقریبی قدامی/خلفی و داخلی/خارجی مرکز فشار در گروه بیمار بیشتر از گروه سالم بود اما تفاوت معناداری نداشت. البته با حذف اطلاعات حس بینایی در هر دو گروه بیمار و کنترل افزایش قابل ملاحظه یافت.نتیجه­گیری: بیماران در مراحل ابتدایی پارکینسون دارای یک بی ثباتی وضعی ایستایی ساب کلینیکال می­باشند. البته جهت کنترل تعادل ایستایی خود به حس بینایی وابسته نیستند.کلید­واژه ها: ثبات، آنالیز خطی، غیر­خطی، پارکینسون، کنترل بینایی