ارائه پیشنهادات و راهکارهای کاربردی در حیطه آسیب شناسی فرهنگی و پرورشی

دانش آموزان در مقاطع تحصیلی متفاوت با آسیبهایی روبه رو هستند که در حیطه پرورشی و فرهنگی در این پژوهش مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. دوره دانش آموزی مهمترین، پر خاطرهترین، ماندگارترین و اثربخشترین دوره حیات هر فردی است. دورهای که هر چند تحصیل و دانش آموزی مهمترین وظیفه تکلیف دانش آموزان است. مطالعات نشان میدهد الگو پذیری دانش آموزان برنامه و فعالیتها به مراتب بیش از فعالیتها است. امروز مدرسه کانون اصلی تحولات، تغییرات و اصطلاحات است. فعالیتهای پرورشی در مدارس برای تربیت دانش آموزان انجام میشود و تفکر غالب آن است که این فعالیتها به تربیت دینی و اخلاقی می انجامد. هدف این پژوهش آسیب شناسی این فعالیتهاست که میتواند راه را برای برنامه ریزان و مسئولان روشن کند. روش پژوهش، توصیفی مبتنی بر منابع اسنادی و کتابخانهای است. نتیجه تحقیق حاکی از آن است که آسیبهای امور پرورشی را بشناسیم و راهکارهای مناسب ارائه دهیم براساس نتایج به دست آمده، آسیبهای موجود، برخاسته از ساختار، شیوه اجرا و انگیزش مادی و معنوی مربیان است. میان مقطع تدریس آزمودنیها با دیدگاهشان درباره ساختار، روش اجرای برنامه ها و انگیزش معنوی رابطه معنا دار وجود دارد. جنسیت و رسته شغلی با هیچ یک از ابعاد ساختاری اجرایی، انگیزش مادی، نیروی انسانی و انگیزش معنوی رابطه معنا دار نداشت. متغیر سن با ابعاد یادشده رابطه معنادار نداشت و متاهلان درباره انگیزش مادی نگرش منفی تری داشتند.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، امور پرورشی ، مربیان پرورشی ، امور تعلیم و تربیت