ارزیابی روش های زمین آمار و سیستم اطلاعات جغرافیایی در تحلیل تغییرات مکانی و طبقه بندی کیفیت آب زیرزمینی

آب زیرزمینی یکی از مهمترین منابع آب در نواحی خشک و نیمه خشک است. از این نظر جلوگیری از آلودگی آن نیز به همان نسبت مهم و مورد توجه می باشد. در این مطالعه، توزیع مکانی پارامترهای کیفیت آب زیرزمینی و طبقه بندی کیفی آب در حوزه آبریز رودخانه شور، شهرستان دهاقان واقع در جنوب استان اصفهان، با روش های مختلف بررسی گردید. بدین منظور از ۴۸ حلقه چاه و قنات شاخص در منطقه نمونه برداری شد. روش های کریجینگ معمول، کوکریجینگ و IDW با توان های ۱ تا ۳ برای درون یابی ۱۲ پارامتر کیفیت آب به کار رفت. به منظور استفاده از روش های زمین آمار توزیع نرمال پارامترها بررسی گردید؛ سپس واریوگرم پارامترها به منظور انتخاب بهترین مدل درون یابی تعیین گردید و پهنه بندی مربوط به هر پارامتر با بهترین روش درون یابی در نرم افزار ArcGIS ترسیم گردید. نتایج نشان داد روش کریجینگ معمول برای اکثر پارامترها بهترین روش درون یابی است. بر طبق نقشه های پهنه بندی تجمع پارامترهای کیفیت آب و آلودگی در شمال حوضه بسیار بیشتر است که این امر با وضعیت هیدروژئولوژیک منطقه در تعامل بود. نتایج طبقه بندی کیفی آب با شاخص WHO نشان داد کیفیت آب در شمال حوضه مطلوب نیست.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، توزیع مکانی ، درون یابی ، شاخص ، کیفیت آب