اثر مقادیر مختلف تفاله خشک لیموترش (Citrus aurantifulia) بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه های خونی بوقلمون های گوشتی

در این آزمایش اثر مقادیرمختلف تفاله لیموترش در جیره بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه های بیوشیمیایی خون بوقلمون های گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد ۹۶ قطعه بوقلمون گوشتی نژاد برنز از سن ۱۶ تا ۲۶ هفتگی در ۴ تیمار، ۴ تکرار و ۶ قطعه بوقلمون در هر تکرار در قالب یک طرح کاملا تصادفی مورد استفاده قرار گرفتند. تفاله خشک لیموترش دارای ۲۳/۸ درصد پروتئین خام، ۳۰/۲۸ درصد الیاف خام، ۶۱/۰ درصد کلسیم، ۳۳/۰ درصد فسفر و ۱۴۰۰ کیلوکالری بر کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم بود که به مقدار صفر، ۲، ۴ و ۶ درصد به جیره تیمارها اضافه شد. بیشترین مقدار خوراک مصرفی روزانه (۲۹/۱۴۸ گرم)، بیشترین افزایش وزن روزانه (۸۶/۴۷ گرم)، بهترین ضریب تبدیل خوراک (۰۹/۳) با استفاده از ۶ درصد تفاله در جیره مشاهده شد، ولی تفاوت های مشاهده شده بین تیمارهای آزمایشی معنی دار نبود (۰۵/۰P>). استفاده از سطوح افزایشی تفاله لیموترش در مقایسه با شاهد باعث کاهش مقدار چربی بطنی لاشه شد به طوریکه کمترین مقدار آن (۴۸/۱ درصد) با استفاده از ۶ درصد تفاله بدست آمد (۰۵/۰P<). غلظت LDL در شاهد (۵۳/۷۵ میلی گرم در دسی لیتر) بیشتر از تیمارها بود (۰۵/۰P<) و بین تیمارهای لیموترش تفاوتی وجود نداشت (۰۵/۰P>). سایر موارد اندازه گیری شده تحت تاثیر مصرف پودر خشک لیموترش قرار نگرفتند (۰۵/۰P>). بنابراین در بوقلمون های گوشتی از سن ۱۶ تا ۲۶ هفتگی استفاده از تفاله لیموترش تا سطح ۶ درصد جیره، بدون اینکه اثرات سوئی بر عملکرد داشته باشد، موجب کاهش چربی بطنی لاشه و LDL خون می شود.

کلیدواژه ها:

بوقلمون های گوشتی ، تفاله لیموترش ، صفات لاشه ، عملکرد ، فراسنجه های خونی