تاثیر نوع پایه، الگوی رشد میوه ها و تراکم سلولی پوست در بروز عارضه ترکیدگی قبل از برداشت مرکبات

عارضه ترکیدگی قبل از برداشت میوه، هر ساله موجب کاهش شدید عملکرد و افزایش پوسیدگی های قارچی در میوه مرکبات می شود. در این پژوهش نقش پایه و عوامل فیزیکی مربوط به میوه های مرکبات در شدت ترک خوردگی آنها بررسی شد. به این منظور، پژوهشی در سال ۹۶-۱۳۹۵ در قالب آماری بلوک های کامل تصادفی به صورت فاکتوریل با سه تکرار روی درختان ۱۵ ساله سه رقم نارنگی پیج، کارا و کادوکس (کلمانتین کادوکس) پیوندی روی چهار پایه نارنج، ترویر سیترنج، سیتروملو و کلئوپاتراماندارین در شرایط بدون آبیاری در شهرستان تنکابن (باغ خصوصی) انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که هر دو عامل پایه و رقم در بروز ترکیدگی قبل از برداشت نقش بارزی داشته اند. مشخص شد که ارقام پیوند شده روی پایه های نارنج و سیتروملو به ترتیب بیشترین و کمترین درصد ترکیدگی را داشته و ترویر سیترنج و کلئوپاتراماندارین هر دو در سطح مشابه و در بین این دو حد بودند. همچنین، الگوی رشد میوه، میزان ضخامت پوست و تراکم سلولی در ناحیه گل گاه ارقام مختلف سبب شد تا ارقام نارنگی پیج و کادوکس به ترتیب بیشترین و کمترین شدت ترکیدگی را داشته باشند. نتایج این بررسی همچنین نشان داد که در میوه های ترک خورده هر رقم، تراکم سلولی پوست در ناحیه گل گاه میوه کمتر از میوه های ترک نخورده است.

کلیدواژه ها:

ترک خوردگی ، ضخامت پوست ، گل گاه ، نارنگی ، نسبت طول به قطر