واکنش ژنوتیپ های مختلف گندم نان به روش های مختلف کاشت وتنش خشکی پایان فصل در شرایط جنوب استان فارس

روش کاشت سنتی برای گندم دارای معایبی است. برای مطالعه ی پاسخ ژنوتیپ-های گندم نان به روش کاشت بر بستر صاف و بر روی پشته، تحت رژیم های مختلف آبیاری، آزمایشی بصورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی انجام شد. عامل اصلی، رژیم آبیاری با دو سطح (آبیاری مطلوب تا انتهای فصل و قطع آبیاری پس از مرحله گلدهی) بود. عامل فرعی، روش کاشت با دو سطح (کاشت بر بستر صاف و کاشت بر روی پشته) بود. عامل فرعی فرعی، چهار ژنوتیپ گندم نان (ارقام شیرودی (شاهد منطقه)، چمران۲، افلاک و لاین۱۰-۸۲-S) بود. بر اساس نتایج، تنش خشکی پس از گلدهی عملکرد دانه و اجزای آن را در همه ی ژنوتیپ ها کاهش داد. دلیل اصلی کاهش عملکرد دانه در شرایط تنش خشکی، کاهش وزن دانه و سپس کاهش تعداد دانه در سنبله در این شرایط بود. رقم افلاک بیشترین عملکرد دانه (۵۷۱۲ کیلوگرم در هکتار) را در شرایط آبیاری مطلوب تولید کرد. در حالی که، بیشترین عملکرد در شرایط کم آبیاری (۳۱۴۸ کیلوگرم در هکتار) متعلق به رقم شیرودی بود. عملکرد زیست توده و شاخص برداشت به طور مثبت از روش کاشت بر روی پشته متاثر شدند. کارایی مصرف آب و عملکرد دانه در روش کاشت بر روی پشته نسبت به کاشت بر بستر صاف به ترتیب به میزان ۷/۲۱ و ۲/۱۶ درصد بهبود یافت.

کلیدواژه ها:

عملکرد دانه ، کارایی مصرف آب ، رژیم آبیاری