نقد داستان بازنویسی شده زال و رودابه از منظر متن و تصویر

شاهنامه از آثار فاخر و ارزشمند ادبیات فارسی به شمار می ­رود و همواره از آن به عنوان سند هویت ملی و فرهنگی ایران یاد می­شود. معرفی شخصیت­های ملی و اسطوره­ای در بازنویسی­ داستان­های شاهنامه، برای گروه سنی کودک امری ضروری است و مخاطب کودک را در شناسایی بهتر قهرمانان ملی و حماسی یاری می دهد. نکته قابل تامل در این بازنویسی ها این است که با وجود اینکه هنر داستان­ پردازی و تصویرسازی فردوسی یکی از ویژگی­های برجسته شاهنامه است؛ آیا نیاز به تصویرسازی داستان­های شاهنامه برای گروه سنی کودک و نوجوان با تصاویر و شیوه ­های متنوع ضروری است؟ مخاطب چگونه در میان تصاویر متفاوت و متنوع قهرمانان، به شخصیت و هویت واقعی شان پی ببرد؟ و از آن­ها الگوبرداری کند؟ در داستان­های بازنویسی شده شاهنامه، تصویرسازی­های متنوع و گوناگونی از قهرمانان ملی و اسطوره­ ای ارائه شده است؛ ولی نتوانسته­ اند آن گونه که در خور شاهنامه و شخصیت­ های اسطوره است، آن­ها را به مخاطب معرفی کنند. ارائه چهره و ویژگی های فیزیکی و درونی متناسب با شخصیت­های اسطوره­ای مساله مهمی است که در بازنویسی­ ها باید بیشتر به آن توجه شود. هدف این پژوهش نقد و بررسی داستان بازنویسی شده زال و رودابه از منظر متن و تصویر به شیوه تحلیل محتوای متن و بررسی اسناد کتابخانه ای است. نتایج پژوهش نشان داد که نوع پوشش، رنگ لباس و طراحی شکل ظاهری شخصیت­ها با متن اصلی و نگاره ­های شاهنامه چندان مطابقت ندارد و مخاطب کودک با تصاویر متفاوتی از شخصیت زال در داستان­ها مواجه می ­شود.

کلیدواژه ها:

تصویر ، متن بازنویسی ، شاهنامه ، کودک ، داستان زال و رودابه