بررسی رشد و برخی خصوصیات گندم رقم الوند در شرایط کم آبیاری و محلول پاشی پتاسیم دی هیدروژن فسفات

چکیده به منظور بررسی اثر کم­آبیاری و محلول­پاشی پتاسیم دی هیدروژن فسفات بر برخی صفات فیزیولوژیک گندم زمستانه(Triticum aestivum L.) رقم الوند، آ زمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۸۸-۱۳۸۷ در ایستگاه تحقیقاتی کشاورزی و منابع طبیعی یاسوج اجرا شد. فاکتور اصلی شامل رژیم آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل، قطع آبیاری از ابتدای ظهور ساقه تا مرحله ظهور سنبله و قطع آبیاری از مرحله ظهور سنبله تا انتهای دوره رشد گیاه) و فاکتور فرعی شامل کاربرد پنج سطح کودی پتاسیم دی هیدروژن فسفات به مقادیر صفر(محلول پاشی فقط با آب به عنوان شاهد)، ۳، ۶، ۹ و ۱۲ کیلوگرم در هکتار KH۲PO۴ به صورت محلول­پاشی برگی بود. نتایج نشان داد که اثر رژیم­های مختلف آبیاری و محلول­پاشی پتاسیم دی هیدروژن فسفات بر کلیه صفات مورد بررسی معنی دار بود. همچنین برهمکنش رژیم آبیاری و محلول­پاشی پتاسیم دی هیدروژن فسفات بر صفات شاخص­های رشد و عملکرد دانه معنا­دار بود. تنش خشکی سبب کاهش غلظت کلروفیل و غلظت فسفر برگ پرچم و افزایش غلظت پرولین و قندهای محلول برگ پرچم و  پروتئین دانه شد. محلول­پاشی پتاسیم دی هیدروژن فسفات نیز سبب افزایش غلظت فسفر، پرولین و قندهای محلول برگ پرچم و پروتئیندانه گردید. محلول­پاشی پتاسیم دی هیدروژن فسفات تنها در شرایط تنش خشکی باعث بهبود شاخص­های رشد و عملکرد دانه  شد و در شرایط آبیاری کامل بین سطوح محلول­پاشی پتاسیم دی هیدروژن فسفات تفاوت معنا­دار مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

پرولین ، تنش خشکی ، شاخص سطح برگ ، فسفات دی هیدروژن پتاسیم ، محلول­پاشی