بررسی تاثیر کامپوزیت ارتودنسی حاوی نانوذرات دی اکسیدتیتانیوم و کایتوزان بر تغییرات محتوای معدنی مینا و جمعیت استرپتوکوک موتانس در بیماران ارتودنسی ثابت

یکی از مشکلات شایع در درمانهای ارتودنسی، شیوع پوسیدگی و ایجاد لکه سفید در اطراف براکتها و اپلاینس های ارتودنسیثابت است. با توجه به این موضوع، محققان بیشتر به دنبال روشهایی هستند که بتوانند مستقل از همکاری بیمار با این مشکلاتمقابله کنند. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر افزودن نانوذرات دیاکسید تیتانیوم و کایتوزان به کامپوزیت لایتکیور ارتودنسی(Transbond XT) بر جمعیت استرپتوکوک موتانس و تغییرات محتوای معدنی مینا در بیماران ارتودنسی ثابت، در فواصل زمانی مختلف پس از باند کردن براکت های ارتودنسی بود. براکتهای ارتودنسی در ۴۸ دندان پرمولر دوم و ۴۸ دندان لترالماگزیلای بیماران ارتودنسی ثابت در محدوده سنی ۱۴ تا ۱۸ سال به صورت تصادفی با استفاده از کامپوزیت نوری ارتودنسی(Transbond XT) معمولی در گروه کنترل (۱۲ بیمار)، و حاوی نانوذرات دیاکسید تیتانیوم (۱%) و کایتوزان (۱%) در گروه مورد (۱۲ بیمار) باند شدند. در مقاطع زمانی یک روز، دو ماه و شش ماه پس از باندینگ براکتها، برای تعیین تعداد باکتریهایاسترپتوکوکوس موتانس به روش Realtime PCR از اطراف براکت ها (۲۴ براکت لترال و ۲۴ براکت پرمولر دوم) نمونه گیری، و محتوای معدنی مینای دندانها به روش ویستاکم تعیین شد. دادهها به کمک آنالیزهای ناپارامتری مان-ویتنی، فریدمن و آنالیزداده های تکراری، از نظر آماری تحلیل شدند. در گروه مطالعه، کاهش معنادار (P-value ۰/۰۱) استرپتوکوک موتانس در دندان لترال دیده شد. همچنین در این گروه، کاهش معنادار (P-value=۰/۰۰۱) استرپتوکوک موتانس در سه مقطع زمانی در دندانپرمولر دیده شد. در گروه کنترل، این تغییرات در هیچ کدام از دندانها معنادار نبود. در مقایسه دو گروه با یکدیگر فقط در دندانپرمولر دوم در زمان شش ماه بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار مشاهده شد (P-value=۰/۰۰۱). مقایسه محتوای معدنی مینای دندان در دو گروه مطالعه و کنترل در هر یک از سه مقطع زمانی نشان داد که در هر دو دندان تفاوت معناداری بین ایندو گروه وجود نداشت. نتیجه گیری: استفاده از نانوکامپوزیت حاوی دی اکسید تیتانیوم و کایتوزان میتواند باکتری های پوسیدگی زادر اطراف براکت های ارتودنسی را کاهش دهد. اما در کوتاهمدت، این کامپوزیت اثری بر روی محتوای معدنی دندانهای لترالو پرمولر دوم ندارد.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت ، محتوای معدنی ، استرپتوکوکوس موتانس ، دیاکسید تیتانیوم ، کایتوزان