نقش خدمات شهری در ساماندهی اسکان غیررسمی

گسترش شهرنشینی در ایران بیش از سرعت رشد اقتصادی، توسعه زیرساخت های شهری و خدمات مورد نیاز شهروندان مانند مسکن، بهداشت، آموزش و اشتغال بوده و طبیعی است پیامدهای بسیاری ازجمله امکان گسترش مناطق حاشیه، اسکان ازطریق ساخت وسازهای غیرمجاز و بافت های شهری ناهمگون و آشفته شکل گیرد(نقدی، ۱۳۰:۱۳۹۲). در ایران، نخستین شکل حاشیه نشینی در تهران ظاهر شد؛ اما فقط به تهران محدود نماند و شهرهای دیگر به فراخور تغییرات اقتصادی و اجتماعی، درگیر ظهور حاشیه نشینی شدند؛ به طوری که امروزه همه شهرهای ایران چنین الگوی سکونتی را دارند (همان: ۳۶). این مورد از مسائلی که به انبوه مشکلات مدیریت شهری اضافه شده و با توجه به روند کنونی شهری شدن دنیا، وخیمتر شده وحساسیت های خاص خود را برانگیخته، مساله محلات غیر رسمی می باشد اسکان غیررسمی یکی از پیامدهای گسترش شهرها است که پیامدهای نامطلوب اقتصادی، اجتماعی و کالبدی به همراه دارد. انتخاب روش مناسب مدیریت شهری برای بهبود شرایط بافت آن، امر مهمی است. که می بایست در حوزه مدیریت شهری به صورت ریشه ای مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد. سکونتگاه های غیر رسمی حاصل شهرنشینی سریع و مشکلات اقتصادی کشورها و بخصوص کشورهای در حال توسعه می باشد. کشور ایران نیز پس از اصلاحات ارضی با این پدیده آشنا گردید. رشد چنین سکونتگاه هایی مشکلات زیادی در ابعاد اقتصادی– اجتماعی و کالبدی در کلان شهر ها به همراه داشته است. نتایج، بیانگر آن است که ساماندهی سکونتگاه غیررسمی همیشه با موانع و مشکلات متعددی از جمله نداشتن متولی مشخص، تعدد مدیریتی و ناهماهنگی بین دستگاهی، نگرش های نادرست مدیران به اسکان غیررسمی و نبود یک مدیریت واحد روبرو می باشد. از سوی دیگر، به دلیل نبود یک ارتباط تعریف شده سازمانی و هماهنگ بین شهرداریها و سایر سازمان های تاثیرگذار در مدیریت واحد خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مدیریت واحد ، مشکلات اقتصادی